Διάλογος με την Τουρκία τώρα, ισούται με συνθηκολόγηση

Ο Θανάσης Κ. αποκαλύπτει κάποιες κρυφές διαστάσεις στα ελληνοτουρκικά. 

Για να αποκαλύψει πως η Ελλάδα απέτρεψε την Τουρκία να υφαρπάξει την ελληνική ΑΟΖ και πως η συμμαχία Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου άλλαξε την Ιστορία. Για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ένας διάλογος με την Τουρκία, τώρα, θα ισούται με συνθηκολόγηση.

Για να καταλάβετε τι ακριβώς γίνεται – και δεν πολύ-φαίνεται – στα ελληνοτουρκικά, αξίζει να μάθετε μερικές ιστοριούλες που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια και δεν έγιναν γνωστές. Αλλά δείχνουν τις κρυφές διαστάσεις του προβλήματος που αντιμετωπίζουμε: έναντι της Τουρκίας και όχι μόνο…

Όταν τον Ιανουάριο του 2011 ο Αντώνης Σαμαράς προκάλεσε συζήτηση για την ΑΟΖ στην Ελληνική Βουλή (προ ημερησίας διάταξης), ένα μεγάλο μέρος του πολιτικό-διπλωματικού κατεστημένου της χώρας, τον επέκρινε δριμύτατα. Άλλοι, έλεγαν δημόσια ότι «δεν υπάρχει τίποτα άξιο λόγου στο θαλάσσιο υπέδαφος εκεί» (στην Ανατολική Μεσόγειο!). Άλλοι έλεγαν ότι δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε για ΑΟΖ, αρκεί η έννοια της υφαλοκρηπίδας… Άλλοι έλεγαν ότι… θα μπλέξουμε σε «περιπέτειες»!

Τελικά όλες εκείνες οι αντιρρήσεις έχουν πλέον σαρωθεί από τα πράγματα. Αρκεί να κρατήσετε ότι το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας θέσπισε την ΑΟΖ πριν 38 χρόνια (το 1982), αυτό έγινε «εθιμικό» πριν 25 χρόνια (το 1995), αλλά μόλις πριν εννιά χρόνια, όποιος τολμούσε να το θέσει επισήμως στην εθνική ατζέντα της χώρας μας, θεωρούνταν περίπου… «προβοκάτορας», ή «ουρανοβάμων» ή «θερμοκέφαλος». Τόσο πίσω βρισκόταν η ελληνική πολιτική ελίτ.

Η ελληνική ΑΟΖ σε διαπραγμάτευση από την Τουρκία

Τέλη Ιουνίου του 2012, η κυβέρνηση Σαμαρά είχε μόλις αναλάβει τη διακυβέρνηση και «ανακάλυψε» ότι η Τουρκία είχε ήδη βγάλει σε διεθνή διαπραγμάτευση τμήματα της Ελληνικής ΑΟΖ κάτω από το Καστελόριζο (και προς την Κάσο). Τότε η Τουρκία δεν διέθετε δικά της γεωτρύπανα και για τη δημόσια αυτή «πρόσκληση ενδιαφέροντος» είχαν αρχίσει να αντιδρούν θετικά διεθνείς ενεργειακοί κολοσσοί.

Η νέα ελληνική κυβέρνηση έδωσε τότε στον Οργανισμό για το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, που λειτουργεί υπό την Αιγίδα του ΟΗΕ μια Notam όπου αναφερόταν ρητά ότι οι συντεταγμένες αυτές βρίσκονται στα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα ΑΟΖ βάσει του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας. Η ελληνική ανακοίνωση δημοσιεύτηκε κανονικά στην ηλεκτρονική έκδοση του Οργανισμού, η τουρκική «αντίρρηση» δημοσιεύτηκε μόνο ως «υποσημείωση» διότι η Τουρκία δεν έχει υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας, άρα δεν είναι μέλος του Οργανισμού) κι έτσι οι ξένες εταιρίες που είχαν αρχίσει να εκφράζουν «ενδιαφέρον» αποσύρθηκαν αμέσως…

Τότε σημαντικό μέρος του ελληνικού πολιτικό-διπλωματικού κατεστημένου είχε επίσης εκφράσει «έντονες διαφωνίες» και για εκείνη τη – σωτήρια, όπως αποδείχθηκε – αντίδραση της Ελληνικής κυβέρνησης… Άλλοι έλεγαν ότι αυτά τα «οικόπεδα» δεν βρίσκονταν, δήθεν, στη δικαιοδοσία της Ελλάδας, βάσει του Δικαίου της Θαλάσσης! Άλλοι ότι η Τουρκία θα το εξελάμβανε αυτό ως… «αιτία πολέμου»! (εδώ είχαμε ανακήρυξη casus belli σε βάρος της Ελλάδος, από μέρος της… ελληνικής ελίτ!) Άλλοι πρότειναν «ηπιότερη» αντίδραση και εισηγούνταν… «συνεκμετάλλευση».

Ελληνική αντίδραση στην προσπάθεια υφαρπαγής της ΑΟΖ

Πάντως η Αθήνας αντέδρασε τότε, η τουρκική προσπάθεια υφαρπαγής ελληνικής ΑΟΖ ναυάγησε, οι ξένες εταιρίες έφυγαν αμέσως… ΑΟΖ δεν ανακηρύχθηκε τότε, αλλά οι ελληνικές συντεταγμένες δόθηκαν σε εκείνη την επίμαχη περιοχή. Και η Τουρκία δεν αντέδρασε καθόλου…

Το 2013, πάλι επί κυβέρνησης Σαμαρά, η Ελλάδα αναβάθμισε τις καλές «διμερείς» σχέσεις με το Ισραήλ σε στρατηγική σχέση βάζοντας και την Κύπρο μέσα και δημιουργώντας τον άξονα «Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ»! Τότε κάποιοι στην ελληνική πολιτική ελίτ πήγαν να πάθουν… «εγκεφαλικό»! Άλλοι έλεγαν ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει, γιατί το Ισραήλ είχε μακροχρόνια στρατηγική σχέση με την Τουρκία. Μπορεί προσωρινά οι τουρκοϊσραηλινές σχέσεις να περνούσαν κρίση τότε, αλλά σύντομα θα επανέρχονταν στην «καλή προτέρα κατάσταση». Επομένως η προσπάθεια της Ελλάδας να δημιουργήσει αντί-τουρκική συμμαχία με το Ισραήλ «θα έπεφτε στο κενό»… Αυτά έλεγαν τότε! Και έπεσαν έξω…

Στρατηγική σύγκλιση με Ισραήλ και Αίγυπτο

Άλλοι έλεγαν, ότι τα αραβικά κράτη, θα μας «εκδικηθούν». Θα έπαιρνα μέτρα σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων… Κι εδώ έπεσαν έξω! Λίγο αργότερα, αραβικές κυβερνήσεις άρχισαν να προσεγγίζουν το Ισραήλ και να δημιουργούν «στρατηγικούς» δεσμούς μαζί του. Παράδειγμα, η Ιορδανία. Όμως, κι όλα τα κράτη του Κόλπου, πλην Κατάρ, συνεργάζονται στενά με το Ισραήλ, πλέον – για να αντιμετωπίσουν το Ιράν, που είναι κοινός εχθρός τους…

Η Ελλάδα πρόλαβε να «συγκλίνει» στρατηγικά με το Ισραήλ πριν τα βρουν μαζί του οι ορκισμένοι εχθροί του για μισό αιώνα. Και εδώ οι «φωστήρες» της ελληνικής πολιτικής ελίτ, είχαν πέσει απελπιστικά έξω…

Κι όταν το Νοέμβριο του 2014 ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς πήρε μαζί του τον Πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Αναστασιάδη και πήγαν μαζί να επισκεφθούν τον νέο Πρόεδρου της Αιγύπτου Αλ Σίσι, μεγάλο μέρος του πολιτικού-διπλωματικού κατεστημένου της Ελλάδας έπαθε χοντρό… «ταράκουλο»!

Ο Σίσι είχε μόλις ανατρέψει και είχε βάλει στο φυλακή τον εκλεγμένο Πρόεδρο Μόρσι, όλο το διπλωματικό κατεστημένο της Δύσης τότε – και οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί – θεωρούσαν τον Σίσι «δικτάτορα» και υποστήριζαν ακόμα την «Αραβική άνοιξη»…

Έλεγαν ότι Ελλάδα και Κύπρος «θα απομονωθούν», αν προσεγγίσουν τον «δικτάτορα Σίσι»! Φυσικά ο Σαμαράς τους «έγραψε» κανονικά… Σήμερα όλες οι χώρες της Δύσης διαγκωνίζονται να έχουν στενές σχέσεις με τον Σίσι. Και η Ελλάδα (μαζί με τον Κύπρο) είναι οι πρώτες που το έκαναν!

Ασυναρτησία από την Δύση

Συμπέρασμα: Το δυτικό – ευρωατλαντικό κατεστημένο – τα έκανε μαντάρα σε ολόκληρη την περιοχή μας μετά το 2011:

Ταυτίστηκε με την «Αραβική άνοιξη».

Δεν διέβλεψε ότι η «Αραβική άνοιξη» οδηγούσε σε εγκαθίδρυση φανατικά αντιδυτικών ισλαμιστικών καθεστώτων (νόμιζαν ότι ήταν… «δημοκρατικά κινήματα).

Κι ύστερα συνέχισαν να στηρίζουν την Τουρκία, η οποία υποστήριζε τα ισλαμιστικά κινήματα των «αδελφών Μουσουλμάνων».

Τελικά οι «φυσικοί σύμμαχοι» της Δύσης στον αραβικό κόσμο, δηλαδή τα κοσμικά καθεστώτα που αντιστέκονταν στον φονταμενταλισμό, έμειναν χωρίς στήριξη από τους δυτικούς, για αρκετό διάστημα…

Έτσι η Ρωσία εκμεταλλεύτηκε τη δυτική γεωπολιτική ασυναρτησία, βρήκε κενό και διείσδυσε. Αν και δεν έπεισε κανένα ως «αξιόπιστος σύμμαχος»…

Η αυτόνομη, εθνική πολιτική του Αντώνη Σαμαρά

Η κυβέρνηση Σαμαρά την περίοδο 2012-15 – χωρίς να έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τους ευρωατλαντιστές – έκανε αυτόνομες κινήσεις πέρα από τις ιδεοληψίες των ευρωατλαντιστών. Κι έφτιαξε δύο τριπλές συμμαχίες στην περιοχή που είχαν – συγκεκαλυμμένο αρχικά – χαρακτήρα «αντιτουρκικής συσπείρωσης»: Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ και Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος.

Κι έτσι σήμερα έχει δημιουργηθεί μια ευρύτατη – ανοικτά πλέον – αντι-τουρκική συμμαχία στην περιοχή, μέσα στην οποία έχουν μπει όλες οι αραβικές χώρες (πλην Κατάρ) αλλά και η Γαλλία! Και σήμερα που έγινε ό,τι κανένας δεν φανταζόταν επτά χρόνια πριν και είναι ό,τι πιο υπολογίσιμο έχει να αντιτάξει η Ελλάδα γεωπολιτικά στις τουρκικές «πιέσεις», οι εκπρόσωποι του ευρωατλαντισμού προσπαθούν να… βγάλουν την Ελλάδα από αυτή την αντί-τουρκική συμμαχία! Προσπαθούν να σύρουν την Ελλάδα σε διάλογο συνθηκολόγησης με την Τουρκία!

Δεν νοείται τώρα διάλογος για συνθηκολόγηση

Το ΝΑΤΟ είναι «εγκεφαλικά νεκρό» όπως λέει και ο Μακρόν. Η ΕΕ δεν έχει πολιτική στην περιοχή. Οι Αμερικανοί έχουν αποσυρθεί, το ίδιο και οι Βρετανοί. Η Γαλλία κάνει τα δικά της και πρωτοστατεί πλέον στην αντί-τουρκική συσπείρωση. Η Αίγυπτος έχει εξαγγείλει casus belli στην Τουρκία για τη Λιβύη. Και οι εκπρόσωποι του «ευρωατλαντισμού» στην Ελλάδα – δηλαδή ενός πράγματος που ουσιαστικά δεν υπάρχει πια – επιχειρούν να σύρουν την Ελλάδα σε μείζονα συμβιβασμό με την Άγκυρα του Ερντογάν.

Δηλαδή με μια χώρα, ένα ηγέτη κι ένα καθεστώς, που κλιμακώνει συνεχώς τις προκλήσεις προς κάθε κατεύθυνση, ποτέ δεν είχε περισσότερους εχθρούς στην περιοχή, ποτέ δεν ήταν ανοικτός σε περισσότερα μέτωπα και ποτέ δεν ήταν πιο κοντά στην οικονομική χρεοκοπία!

Όλοι αυτοί που με ύφος «ειδήμονα» μας κάνουν μαθήματα εξωτερικής πολιτικής σήμερα, δεν κατάλαβαν τίποτε κι έπεσαν απελπιστικά έξω στα πάντα!

Επί χρόνια πίστευαν ότι η προοπτική ευρωπαϊκής ένταξης θα «τιθάσευε το θηρίο»! Έπεσαν έξω…

Ερντογάν μόνος έναντι όλων

Επί χρόνια υποστήριζαν ότι η Ελλάδα δεν είχε άλλη επιλογή από το να απορροφά τους εργαλειοποιημένους μετανάστες (όχι «πρόσφυγες») που έστελνε ο Ερντογάν στην Ελλάδα, αλλιώς οι Ευρωπαίοι (που είχαν κλείσει τα δικά τους σύνορα στους λαθρομετανάστες) θα «απομόνωναν», δήθεν, την Ελλάδα αν έκλεινε κι εκείνη τα δικά της σύνορα στους λαθρομετανάστες!

Και όταν αναγκάστηκε η Ελλάδα να κλείσει τα σύνορα της στον Έβρο (και να τους «απωθεί» από τα νησιά), οι Ευρωπαίοι στήριξαν την Ελλάδα που φυλάει πλέον «τα σύνορα της Ευρώπης»! Τόσο «μέσα» έπεσαν, τρομάρα τους!

Σήμερα η Τουρκία του Ερντογάν αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα και στο εσωτερικό της και στα διάφορα μέτωπα που έχει ανοίξει, όπου αντιμετωπίζει συσπείρωση των πάντων εναντίον της.

Και κάποιοι στην Ελλάδα. που αντιστάθηκαν σε οτιδήποτε σωστό έγινε ως τώρα κι έπεσαν έξω σε οτιδήποτε πρότειναν οι ίδιοι, προσπαθούν να μας πείσουν να συνθηκολογήσουμε με τις πιέσεις και τους εκβιασμούς του Ερντογάν. Να συρθούμε σε διαπραγμάτευση παραχώρησης κυριαρχικών μας δικαιωμάτων! Με ένα καθεστώς που έχει μόνον εχθρούς γύρω του και μόνο διογκούμενα προβλήματα στο εσωτερικό του…

Δεν σφάξανε, πείτε τους χαιρετίσματα!

https://new-deal.gr