Το τέλος του πολέμου στο Βιετνάμ και το υποκατάστατο!.... Όλα είναι Μπίζνες!...

Ο πόλεμος στο Βιετνάμ φαινόταν όλο και πιο πολύ σαν εμπόδιο στην ανάπτυξη της πολιτικής ύφεσης με την Μόσχα.

Τρείς εβδομάδες μετά την ανακοίνωση του Χένρυ Φόρντ πως σκόπευε να κτίσει ένα βιομηχανικό συγκρότημα, που θα παρήγαγε 150.000 βαρέα φορτηγά και 250.000 κινητήρες ντίζελ ετησίως, το Πεντάγωνο εξέφρασε τις επιφυλάξεις του για το σχέδιο.

Εκτίμησε, ότι από παραγόμενο προϊόν θα έπαιρνε στρατιωτικό χαρακτήρα και φοβόταν πως τα βαρέα φορτηγά που θα κατασκευάζονταν, θα τα έστελναν στο Ανόϊ.

Η Φορντ αναγκάστηκε να υποκύψει στην απόφαση του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ, ενώ η ΦΙΑΤ διέθετε από τετραετίας ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ εργοστάσιο στο Τολιάτιγκραντ…..

Συνέβαινε ακόμα το εξής παράδοξο: Από το 1972, κατασκευάζουν στην Σοβιετική Ένωση τα μικροσκοπικά Ρουλεμάν που ήταν απαραίτητα για την τελειοποίηση του συστήματος κατεύθυνσης, με το οποίο ήταν εξοπλισμένοι οι ΒΑΛΛΙΣΤΙΚΟΙ πύραυλοι πολλαπλών κεφαλών MIRV.

Και τότε ακόμα, η απόφαση να αρθεί το εμπάργκο, στηριζόταν μόνο σε ΕΜΠΟΡΙΚΑ δεδομένα. Κατά το ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ, πολλές Ιταλικές και Ελβετικές εταιρίες που είχαν συμβληθεί με το ΝΑΤΟ, κατασκεύαζαν παρόμοια εξαρτήματα και προμήθευαν ήδη από αρκετά χρόνια τους Σοβιετικούς.

Στις 5 Μαΐου 1972, ώρα 11:00, ο Κίσσιγκερ και ο Αλεξάντερ Χαίηγκ, ξαναβρίσκονται στο Προεδρικό γραφείο για την συνεδρίαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, στο οποίο συμμετείχαν ο Ρ. Χελμς, Διευθυντής της CIA, ο Υπουργός Εξωτερικών Ρότζερς, ο Υπουργός Άμυνας Λαίρντ, ο Υπουργός Οικονομικών Κόνναλυ και ο Αντιπρόεδρος Άγκνιου.

Ο Νίξον ήταν αποφασισμένος να εγκαταλείψει το ΒΙΕΤΝΑΜ, αλλά μόνο αφού εύρισκε υποκατάστατο της πολιτικής λύσης. Η στρατιωτική υποχώρηση θα είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει το γόητρο του, απέναντι σε πολλούς ενδεχόμενους ψηφοφόρους του.

Αποφασισμένος να διατάξει ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΥΣ, ένα μόνο δεδομένο αναγκάζει τον Αμερικανό Πρόεδρο να διστάζει: Η στάση της ΜΟΣΧΑΣ.

Αφού δεν μπορεί να γίνει ΓΙΟΡΤΗ γύρω από ένα ΦΕΡΕΤΡΟ, δεν θα αναγκαστούν οι Σοβιετικοί να αναβάλλουν την συνάντηση για να δείξουν κάποια ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ προς τους Βορειο-Βιετναμέζους κομμουνιστές;

Ο ΚΙΣΣΙΓΚΕΡ αναλαμβάνει να βολιδοσκοπήσει τον Ντομπρύνιν. Τηλεφωνεί από το Οβάλ γραφείο.

Ο Πρεσβευτής έρχεται σε επαφή με την Μόσχα. Δύο ώρες αργότερα ήρθε η απάντηση: Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΟΡΥΦΗΣ ΔΕΝ ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ!.......

Στη μία η ώρα οι ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ παίρνουν διαταγή να ξεκινήσουν στρατιωτικές επιχειρήσεις. ΒΟΜΒΑΡΔΙΖΕΤΑΙ ΑΝΗΛΕΩΣ ΤΟ ΑΝΟΪ!....

Δεκαέξι ημέρες αργότερα, ο Νίξον συνοδευόμενος από τον ΚΙΣΣΙΓΚΕΡ, δειπνεί στο Ντομ Πρυομά με τον Λεονίντ Μπρέζνιεφ, τον οποίο πλαισίωναν ο Κοσύγκιν, ο Ποντγκόρνυ και ο Αλεξάντρωφ.

Με την ευκαιρία ο Αμερικανός Πρόεδρος και ο Μπρέζνιεφ, αποφασίζουν την ΑΥΞΗΣΗ των οικονομικών διμερών ανταλλαγών και την δημιουργία ενός οργανισμού, που θα έχει στις τάξεις του ισχυρούς Αμερικανούς επιχειρηματίες και Σοβιετικούς επισήμους!....

ΕΚΕΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΤΟ US- USSR Τρέηντ Κάνσιλ!.....

Διαπιστώνουμε ότι υπάρχει μια δύναμη ΑΝΩΤΕΡΗ από την επιθυμία, την θέληση και τις ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ οποιασδήποτε κυβέρνησης!....

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ!....

Και ακόμα, ότι το Πολυεθνικό Μονοπώλιο μπορεί ν αποβεί καταλυτικό, ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ μια πολιτική ΕΞΟΥΣΙΑ που θα θέσει την ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ στην υπηρεσία του ανθρώπου και ΟΧΙ τον άνθρωπο στην υπηρεσία του!....

Αθανάσιος Στριγάς
Παγκόσμιοι Εντολοδότες!

Ο πρόεδρος Νίξον είχε ζητήσει να τοποθετηθούν μικρόφωνα κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Λευκό Οίκο ώστε να καταγραφούν οι συνομιλίες και να παραδοθούν στους ιστορικούς προς διερεύνηση.

Τα μικρόφωνα αφαιρέθηκαν μετά την παραίτησή του το 1974, ενώ ακόμα φυλάσσεται ηχητικό υλικό 700 ωρών που δεν δίδεται στη δημοσιότητα για λόγους εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ.

Φυσικά τεράστιας ιστορικής αξίας είναι οι συνομιλίες των δύο πιο δυνατών ανδρών του πλανήτη Ρίτσαρντ Νίξον και Λεονίντ Μπρέζνιεφ.

Ο πρόεδρος και ο ηγέτης της ΕΣΣΔ προσπάθησαν να προσεγγίσουν ο ένας τον άλλον καλλιεργώντας ένα κλίμα ύφεσης στις διεθνείς σχέσεις της εποχής.

Όπως κάνουν γνωστό τα νέα δεδομένα ο Νίξον εξομολογήθηκε στον Μπρέζνιεφ πως μία συνεργασία των δύο κολοσσών του κόσμου θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεγάλη πρόοδο.