 |
| Το 1969, συνόδευσε τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας, Χένρι Κίσινγκερ, στην πρώτη του μυστική συνάντηση με διαπραγματευτές του Βόρειου Βιετνάμ στο Παρίσι . |
1) τι μπορεί η CIA να κάνει για να υποστηρίξει οποιοδήποτε είδος προσπάθειας θα προκαλούσε την ελληνική κυβέρνηση;
2) τι περισσότερο μπορεί να γίνει (από όσα έχουν ήδη γίνει) που θα οδηγήσει σε μποϊκοτάρισμα της Ελλάδας από τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
3) Κυρίως, τι μπορούμε εμείς να κάνουμε -- είτε ανοικτά είτε συγκαλυμμένα -- για να μπορέσουμε να εγκαταστήσουμε πυραύλους (... και άλλα [όπλα]) στην Τουρκία, ή [να εγκαταστήσουμε] μια μονάδα υποστήριξης στη Μαύρη Θάλασσα, ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να μας δώσει πλεονέκτημα διαπραγμάτευσης;
4) όπως ήδη έχει συμφωνηθεί, η επιχείρηση 'Omega' πρέπει να ελέγχεται αυστηρά για τουλάχιστον 12 ώρες ότι και αν συμβεί. Δεν θα δεχτώ οποιαδήποτε αλλαγή."Ήταν Σάββατο απόγευμα, 4 Ιανουαρίου του 1996. Ο Clinton σχεδίαζε να συναντήσει την επόμενη ημέρα τον Lake και τον βοηθό του, Berger. Το θέμα της συζήτησης επρόκειτο να είναι τα μέτρα που λήφθηκαν σχετικά με το υπόμνημα που είχε στείλει στον Lake σχετικά με την επιχείρηση "Omega". Ο Lake ήταν της άποψης ότι θα ήταν χάσιμο χρόνου να ερευνήσουν όλες τις επιλογές που ανέφερε ο Clinton στο υπόμνημά του, μια άποψη που είχε μοιραστεί ήδη με τον Berger. " Να προκαλεί" την Ελλάδα ήταν ήδη γνωστή Αμερικανική πολιτική, αλλά δεν είχε παράγει τα επιθυμητά αποτελέσματα στη δεκαετία του '80. ΄
Από τότε αυτές οι "προκλήσεις" συνεχίστηκαν χρησιμοποιώντας την Τουρκία με καλύτερα αποτελέσματα και η Αμερική σημείωνε επιτυχία στην αργή αλλά σταθερή απομόνωση της Ελλάδας και την περιθωριοποίησή της από τη διεθνή κοινότητα.
Η ενίσχυση του πολιτικού μποϊκοταρίσματος ενάντια στην Ελλάδα θα έπαιρνε ακόμα περισσότερο χρόνο, θα ήταν αντίθετη προς την τρέχουσα πολιτική των συμμάχων της Αμερικής και δεν θα είχε κάποια σημαντική βραχυπρόθεσμη επίδραση. Όσο για την τοποθέτηση περισσότερων πυραύλων στην Τουρκία, θα ήταν αδύνατο να γίνει γρήγορα. Ακόμα κι αν θα μπορούσε να γίνει γρήγορα, θα ήταν επιβλαβές για τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις εάν οι Τούρκοι αντιλαμβάνονταν το γεγονός ότι αυτή η επέκταση ήταν μια πολιτική κίνηση με σκοπό να δώσει στους αμερικάνους πολιτικούς ένα πλεονέκτημα διαπραγμάτευσης στην επίτευξη των πολιτικών στόχων τους.
Την επόμενη ημέρα, εκτός από τον Lake και τον Berger, παρόντες στη συνεδρίαση ήταν ο υφυπουργός εξωτερικών Richard Holebrooke, ο υψηλόβαθμος αξιωματούχος του State Department Strobe Talbot, ο προεδρικός σύμβουλος George Στεφανόπουλος, ο David Gergen, ο Thomas Maclarity (προϊστάμενος προσωπικού), ο James Carville, ο Paul Begala και η Susan Thomases. Η συνεδρίαση άρχισε στις 10:30 το πρωί της Κυριακή, 5ης Ιανουαρίου 1996. Στα δεξιά του Clinton, όπως πάντα, κάθισε ο George Στεφανόπουλος, ενώ ο Richard Holebrooke κάθισε αριστερά του. Στην άλλη άκρη του τραπεζιού κάθονταν η Susan Thomases, πληρεξούσιος δικηγόρος και σύμβουλος του Clinton.
Εκτός από τα έγγραφα, το τραπέζι ήταν φορτωμένο με όλα τα συστατικά για ένα πλήρες πρόγευμα: αυγά, μπέικον, καπνιστό σολομό, κρουασάν, χυμό πορτοκάλι, καφέ, τσάι, κ.λπ. Πρώτα σερβιρίστηκε ο Holebrooke ανυπόμονος και βιαστικός όπως συνήθως. ... Η υπομονή δεν είναι το μεγαλύτερο προτέρημά του. Πήρε από όλα όσα βρίσκονταν στο τραπέζι, συμπεριλαμβανομένων 3 κρουασάν. Ο Clinton προτίμησε μόνο ένα κρουασάν με λίγο χυμό και καφέ. Ενώ έτρωγαν και φαίνονταν να έχουν ξεχάσει το θέμα, ο Clinton ρώτησε ξαφνικά σε επίσημο τόνο: "Τι συμβαίνει με το ελληνοτουρκικό θέμα;" Δεν μίλησε κανένας εκτός από τον Lake, στον οποίο ο Clinton είχε απευθύνει την ερώτησή του. "Νομίζω ότι πρέπει να μειώσουμε τη σημασία αυτού του θέματος," απάντησε ο Lake. "Εάν του δώσουμε υψηλή προτεραιότητα αντιμετωπίζουμε την πιθανότητα αρνητικών αντιδράσεων, ειδικά από ορισμένους γερουσιαστές."
Τότε ο Clinton στράφηκε στον Holebrooke και είπε: "Πρέπει να πιέσουμε περισσότερο για πόλεμο στην Ελλάδα και αποκλεισμό στο Αιγαίο, ώστε να δείξουμε ότι οι Τούρκοι δεν αστειεύονται. [Αυτό] πρέπει να ακολουθηθεί από μια απεμπλοκή δυνάμεων, μετά από δική μας επέμβαση φυσικά, έτσι ώστε να γίνει κατεξοχήν σαφές στους Έλληνες (και κατ' επέκταση στους Τούρκους) ποιοι κινούν τα νήματα στη διεθνή πολιτική αρένα.
Αυτό θα στείλει ένα σαφές μήνυμα σε άλλες χώρες επίσης."
Ο Paul Begala συμφώνησε αλλά εξέφρασε την ανησυχία για τη δυνατότητα μιας γρήγορης απεμπλοκής χωρίς θύματα, στην οποία περίπτωση ολόκληρη η ιδέα μιας "αυστηρά ελεγχόμενης" επιχείρησης θα καταστρέφονταν. Οι Gergen και Maclarity συμφώνησαν με τον Begala. Ο George Stephanopoulos ήταν της άποψης ότι η Αμερικανική ναυτική βάση της Σούδας στην Κρήτη, έπρεπε να τεθεί σε υψηλή επιφυλακή, όπως και τα δύο αεροπλανοφόρα που θα χρησιμοποιούνταν ώστε οι δύο πλευρές να μην κλιμακώσουν το προγραμματισμένο "ελεγχόμενο" γεγονός σε έναν "θερμό" πόλεμο. Επίσης είπε ότι η Αμερικανική βάση στην Πρέβεζα πρέπει να τεθεί σε υψηλή επιφυλακή.
Ο Clinton απέρριψε τις προτάσεις του Στεφανόπουλου σχετικά με τα αεροπλανοφόρα, καθώς σκόπευε να τους διατάξει να "παρατηρούν" την κατάσταση από κάποια απόσταση... και τίποτα περισσότερο. Ο ανώτερος υπάλληλος του State Department [Talbot] συμφώνησε με τον Holebrooke, αλλά πρόσθεσε πως "θα ήταν προτιμότερο ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Ελλάδα, Thomas Niles, να παραμείνει στο περιθώριο κατά τη διάρκεια της κρίσης. 'Προτιμάμε οποιεσδήποτε συζητήσεις ή επαφές πραγματοποιηθούν να είναι με τον Chargé d' Affaires, Thomas Miller."
Τελευταία μίλησε η Susan Thomases: "Είναι προφανές ότι συμφωνείτε όλοι πως πρέπει να υπάρξει μια ένοπλη σύγκρουση μεταξύ αυτών των δύο χωρών, αν και όχι στο άμεσο μέλλον. Αλλά συγχρόνως, το ανάστημα και η αξιοπιστία του Προέδρου πρέπει να διατηρηθούν. Ας μην ξεχνάμε πως έχουμε εκλογές τον Νοέμβριο". Τέλος, ο Πρόεδρος είπε: " Λοιπόν ας το κάνουμε, αλλά αυστηρά σύμφωνα με την επιχείρηση 'Omega.'". Ήταν προφανές σε όλους πως είχε επηρεαστεί πολύ από τον... Richard Holebrooke.
Όποτε συνέβαινε κάτι τέτοιο και ο Lake δεν μπορούσε να πείσει τον Πρόεδρο να δεχτεί τη συμβουλή του, η μόνη λύση ήταν να απευθυνθεί στη Hillary Clinton. ... Φυσικά ο κίνδυνος για τον Lake σε τέτοιες περιπτώσεις ήταν η Χίλαρυ να παρερμηνεύσει τις ανησυχίες του σαν σημάδι συναισθηματικής αστάθειας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, εντούτοις, ο Lake θεώρησε ότι θα διαβίβαζε τις σκέψεις του στον Πρόεδρο, ακόμα κι αν δεν συμφωνούσε με αυτές ή τις θεωρούσε υπερβολικές.
Είπε, λοιπόν, στην Χίλαρυ ότι ο Πρόεδρος δεν είχε επικεντρώσει την προσοχή του στο πραγματικό πρόβλημα. Το πραγματικό πρόβλημα ήταν πως εάν υπήρχε μόνο ένα προγραμματισμένο "επεισόδιο" μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο τέλος του Ιανουαρίου, ο Clinton θα ήταν σε θέση να εξουδετερώσει εύκολα οποιαδήποτε κριτική εναντίον του για το ότι δεν έκανε τίποτα για να βοηθήσει την Ελλάδα επιβάλλοντας απλά ένα "moratorium."
Εάν, εντούτοις, το προγραμματισμένο "επεισόδιο" κλιμακώνονταν σε μια σειρά ένοπλων συγκρούσεων στο Αιγαίο που διαρκούσαν μέχρι το φθινόπωρο του ερχόμενου έτους -- με άλλα λόγια την εποχή προεκλογικής εκστρατείας και εκλογών - πως θα εξηγούνταν η απραξία της Αμερικής στην παρεμπόδιση ενός πολέμου μεταξύ δύο συμμάχων;
Και όλα αυτά επειδή ο Πρόεδρος πιέζονταν σε αυτήν την ενέργεια λόγω των πετρελαϊκών συμφερόντων των Rockefeller (ARAMCO-Νέα Υόρκη) που προσπαθούσαν να πάρουν το πλεονέκτημα από τους άγριους ανταγωνιστές τους, τους "Τεξανούς." (1)
Η συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας που πραγματοποιήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1996 βοήθησε στη συγκέντρωση της προσοχής των υψηλόβαθμων στρατιωτικών συμμετεχόντων. Κάποιες από τις αναφορές της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών που μελέτησαν δήλωναν πως υπήρχε ακόμα αφθονία χρόνου, ενώ άλλες έδειχναν ότι θα ήταν καλύτερα να κινηθούν γρήγορα.
Η CIA πίστευε πως εάν η κυβερνώσα στρατιωτική χούντα στην Τουρκία προγραμμάτιζε να μην τηρήσει το συμφωνημένο σχέδιο, θα είχαν ήδη αρχίσει να συγκεντρώνουν δυνάμεις κατά μήκος της ακτής του Αιγαίου.
Εν πάση περιπτώσει, ο Clinton έλαβε την απόφαση να προχωρήσει σύμφωνα με το σχέδιο που είχε περιγράψει στον Lake.
Διέταξε να ναρκοθετηθούν προσεκτικά τα Ίμια, όπως και οι άλλες βραχονησίδες του Αιγαίου, να αποκλειστεί η Ελλάδα και τα τουρκικά και ελληνικά σκάφη να κρατηθούν υπό ακριβή επιτήρηση σε όλες τις φάσεις της επιχείρησης και τελικά, να υποκινηθεί ένα " θερμό επεισόδιο" βασισμένο στα "προβλήματα των μειονοτήτων" [στη δυτική] Θράκη.
Εν τω μεταξύ διέταξε να διατηρήσουν οι ΗΠΑ "χαμηλό" προφίλ και όλες οι δημόσιες ανακοινώσεις να περιορίζονται στις δηλώσεις για το πώς η Αμερική γνωρίζει πλήρως την κατάσταση και παρακολουθεί από κοντά τα γεγονότα καθώς αυτά εξελίσσονται.
Παρόλα αυτά, ο Lake συνέχισε να έχει ανησυχίες. Φοβόταν ότι αυτό το σχέδιο δράσης θα μπορούσε ενδεχομένως να προκαλέσει την αντίδραση της "Aramco" των Rockefeller οι οποίοι θα αντιδρούσαν με αύξηση των δραστηριοτήτων τους στη Μέση Ανατολή από φόβο μήπως οι "Τεξανοί" ανταγωνιστές πιέσουν τους ανώτερους υπαλλήλους στην κυβερνώσα τουρκική χούντα -- την πλειοψηφία της οποίας είχαν υπό τον έλεγχό τους -- ώστε να κλιμακώσουν την κρίση στο Αιγαίο. Σε ένα τέτοιο σενάριο ολόκληρη η κατάσταση [στη Μέση Ανατολή] θα ξέφευγε από τον έλεγχο.
Οι φόβοι του Lake πραγματοποιήθηκαν μέχρι ένα σημείο όταν στις 8 Ιανουαρίου ο γερουσιαστής John D. Rockefeller ο 4ος, από την δυτική Βιρτζίνια (και γιος του Προέδρου της Τριμερής Επιτροπής και της ARAMCO), τηλεφώνησε στον Clinton και ζήτησε συνάντηση για την επόμενη ημέρα. Φυσικά, η συνάντηση πραγματοποιήθηκε, και η οικογένεια Rockefeller ζήτησε από τον Πρόεδρο να εξηγήσει με όλες τις λεπτομέρειες την προγραμματισμένη "κρίση" στο Αιγαίο.
Ο στενός φίλος του Rockefeller και Πρόεδρος των ΗΠΑ εξήγησε ότι, καταρχήν, η κρίση θα μετρούσε την στάση και την αποφασιστικότητα των δύο αντίπαλων πλευρών (Ελλάδας και Τουρκίας). Θα ήταν επίσης ένας τρόπος να πιέσουν τις δύο πλευρές να παραγγείλουν εξοπλισμό, ενώ θα τους βοηθούσαν να "δουν το φως" σχετικά με την αποστρατικοποίηση των παρακείμενων συνόρων τους και έτσι θα επέτρεπαν στην Αμερική να εγκαταστήσουν στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή, χρησιμοποιώντας τη Σαουδική Αραβία ως πρότυπο. (Οι Αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις προστατεύουν τα συμφέροντα της ARAMCO στη Σαουδική Αραβία, ενώ παρέχουν επίσης μια αίσθηση σταθερότητας και ασφάλειας για τις άλλες, μικρότερες, αμερικανικές εταιρίες στην περιοχή.) Το τελικό συμπέρασμα, κατέληξε ο Πρόεδρος, είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα και η Τουρκία είναι τόσο ασταθείς που εξαρτάται από την ίδια την Αμερική να προστατεύσει τα συμφέροντά της σε εκείνο το ευμετάβλητο μέρος του κόσμου.
Ο John D. (Jay) Rockefeller κατάλαβε αμέσως και κατέληξε στο συμπέρασμα πως η επιχείρηση "Omega" ήταν μόνο το προοίμιο σε έναν ελεγχόμενο και βραχύβιο πόλεμο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, ο οποίος -- μετά την επιβολή μιας ανακωχής - θα άνοιγε το δρόμο για το μοίρασμα των πετρελαίων του Αιγαίου.
Η κατάσταση θα ελεγχόταν από το στρατό των ΗΠΑ, ο οποίος θα εξουσιοδοτούνταν να διατηρήσει την ειρήνη. ... Τα πετρελαϊκά συμφέροντα του Τέξας, μαζί με τους Βρετανούς συμμάχους τους, θα προσπαθούσαν να διεκδικήσουν ένα μεγαλύτερο ποσοστό από το πετρέλαιο του Αιγαίου, αλλά τελικά θα έπαιρναν μόνο το μερίδιο που δικαιούνταν. Συνεπώς, τώρα θα ήταν η σωστή στιγμή για την ARAMCO να εισχωρήσει στην Ελλάδα ώστε να είναι σε ευνοϊκή θέση αργότερα.
(Στις 18 Ιανουαρίου 1996 η ARAMCO "εξαγόρασε" το "πιόνι" της στην Ελλάδα, την Motor Oil Hellas, αγοράζοντας τα συμφέροντα της οικογένειας Βαρδινογιάννη.
Με αυτόν τον τρόπο μπήκαν ανοιχτά στην ελληνική αγορά, όχι με σκοπό το κέρδος από την κάλυψη των αναγκών πετρελαίου της Ελλάδας, αλλά για τα απέραντα κέρδη που θα αποκόμιζαν από την εκμετάλλευση των απέραντων αποθεμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο Πέλαγος.
Ο Rockefeller συζήτησε και άλλα θέματα με τον Πρόεδρο. Κυρίως, όμως, μίλησαν για τις επερχόμενες εκλογές, και το γεγονός πως ο Rockefellers επιθυμούσε την επανεκλογή του Clinton. Βεβαίωσε τον Clinton πως δεν είχε καμία απολύτως αμφιβολία σχετικά με τα αποτελέσματα του Νοεμβρίου.
Ο Lake ενημερώθηκε για την συνάντηση με τον Rockefeller από τον Πρόεδρο. Κάλεσε συνεδρίαση της ομάδας ειδικών αποστολών στο Λευκό Οίκο στις 14 Ιανουαρίου ώστε να αρχίσουν να εφαρμόζουν το σχέδιο του Προέδρου. Μετά από προσεκτική μελέτη των αναφορών από τη CIA στην Αθήνα και στην Άγκυρα, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η δημιουργία μιας "κρίσης" στο Αιγαίο ήταν η πιο κατάλληλη κίνηση.Συμφώνησαν επίσης για την ημερομηνία εκτέλεσης, καθώς και για τις προβλέψεις σχετικά με την έκβαση.
Ο χρόνος ήταν ο πιο κατάλληλος επειδή και στις δύο πρωτεύουσες (Αθήνα και Άγκυρα) κυριαρχούσε μια διάθεση "ελεγχόμενης παραίτησης και αδιαφορίας", δίχως σημάδια ισχυρής ηγεσίας.
Η CIA κυκλοφορούσε στην Αθήνα φήμες πως "ο Ανδρέας Παπανδρέου θα βγει από το Ωνάσειο [νοσοκομείο] σύντομα, και θα αναλάβει την διοίκηση της κυβερνήσεως." Δύο ή τρείς ηλίθιοι στη Βουλή -- μέλη του κυβερνώντος κόμματος, ΠΑΣΟΚ -- πήγαιναν από το ένα τηλεοπτικό κανάλι στο άλλο, δηλώνοντας πως " Ο Ανδρέας είναι κυριολεκτικά στην... έξοδο!!!" Τον παρουσίαζαν σαν ένα σύγχρονο Αλέξανδρο πάνω στο άλογό του και έτοιμο να μπει στα Σούσα.
Αυτοί οι πολιτικοί νάνοι -- στην αβυσσαλέα ανικανότητά τους να βολιδοσκοπήσουν τα γεγονότα -- δεν μπορούσαν να δουν ότι η Αμερική για άλλη μια φορά οδηγούσε την Ελλάδα σε παγίδα, και ότι ο "ήρωας" τους ήταν εδώ και χρόνια πράκτορας των αμερικάνικων επιχειρήσεων ARAMCO, και, όντας ήδη νεκρός, δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα για να βοηθήσει σε αυτήν την πρόσφατη "κρίση."
Στην Τουρκία, η Tansu Çiller κυβερνούσε και δεν κυβερνούσε.
Περίμενε να συμμετάσχει σε μια συμφωνία κοινής διακυβέρνησης εκ περιτροπής με τον Mezut Gilmaz. Όταν ο εθνικός σύμβουλος ασφαλείας την ενημέρωσε ότι περίπου στα τέλη Ιανουαρίου θα υπήρχε μια "κρίση" στο Αιγαίο από την οποία η Τουρκία είχε σχεδιαστεί να βγει "νικητής", η Çiller πήδησε από χαρά και ευχαρίστησε τον Αλλάχ για αυτό το απροσδόκητο δώρο της καλής τύχης. Δεν θα έπρεπε να έχει πηδήσει τόσο ψηλά, όμως: η επερχόμενη "κρίση" στα Ίμια θα την ανάγκαζε να πέσει απότομα επειδή θα της παρουσίαζε δύο δύσκολες αποφάσεις: να παραιτηθεί και να εξαφανιστεί από την πολιτική, ή [να εγκαταλείψει τους "Τεξανούς" και] να κάνει το "άλμα" προς την πλευρά των πετρελαϊκών συμφερόντων της ARAMCO.
Στην Τουρκία θα δίνονταν η άδεια να έχει δύο υποβρύχια να επιτηρούν την περιοχή κατά τη διάρκεια της "κρίσης", ενώ στην Ελλάδα όχι. Καμία ένοπλη σύγκρουση δεν επρόκειτο να επιτραπεί, ανεξάρτητα από το πόσο εξοργισμένοι ήταν οι δύο "αντίπαλοι" από τις προκλήσεις της άλλης πλευράς.
Ο Tony Lake δεν είχε ενημερώσει τον Έλληνα πρωθυπουργό [Κωνσταντίνο] Σημίτη για την επικείμενη "κρίση", όπως έκανε με την Τουρκία.
Χρησιμοποιώντας τις επαφές του στη Γερμανία, ο Σημίτης είχε κατορθώσει να ανακαλύψει πως "κάτι επρόκειτο να συμβεί στο Αιγαίο..." αν και όχι αμέσως. Οι Ευρωπαίοι πίστευαν πως ότι και αν συνέβαινε θα γίνονταν πιθανώς μετά το επερχόμενο ετήσιο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που είχε σχεδιαστεί να πραγματοποιηθεί σύντομα.
Εν τω μεταξύ, οι Αμερικανοί άρχισαν να αυξάνουν τις κινητοποιήσεις τους μέσω του ΝΑΤΟ και των βάσεών τους στο Baden Baden και το Ramstein στη Γερμανία, και τα δύο από τα οποία είχαν τεθεί σε υψηλό βαθμό επιφυλακής από τις 22 Ιανουαρίου. Σε υψηλή επιφυλακή επίσης, από τις 20 Ιανουαρίου, ήταν οι βάσεις στην Πρέβεζα, στην ηπειρωτική Ελλάδα, και στη Σούδα της Κρήτης. Το Αμερικανικό αεροπλανοφόρο Roosevelt διατάχτηκε να μεταβεί στο Αιγαίο από την Αδριατική. Χίλιοι αμερικάνοι καταδρομείς έφθασαν στα Άδανα και την Σμύρνη στην Τουρκία στις 25 Ιανουαρίου, με διαταγές να τοποθετήσουν νάρκες κατά μήκος της ακτής της Μικράς Ασία στις 29 του μήνα. Οι Τούρκοι δεν είχαν άδεια να βάλουν νάρκες επειδή οι Αμερικανοί ήθελαν να έχουν την απόλυτη κυριότητα σε κάθε φάση της επιχείρησης: Εντούτοις, έδωσαν στους Τούρκους τα διαγράμματα που παρουσίαζαν τις θέσεις όπου βρίσκονταν οι νάρκες. Πύραυλοι "Scud" εγκαταστάθηκαν με στόχο το Αιγαίο, ώστε να είναι σε θέση να χτυπήσουν ελληνικούς στόχους εάν έβγαινε η κατάσταση εκτός ελέγχου.
Στις 28 Ιανουαρίου, η Αμερικανική βάση στην Πρέβεζα ήταν "γαντζωμένη" πάνω στα ελληνικά και τουρκικά εθνικά δίκτυα επικοινωνιών και το ελληνικό δίκτυο ηλεκτρισμού.
(Το σχέδιο ήταν ότι, εάν άρχιζε να ξεφεύγει η κατάσταση, τα τηλεφωνικά συστήματα των ελληνικών και τουρκικών στρατών (και οι μεγάλες πόλεις των δύο χωρών) θα αποκόπτονταν. Εάν η κατάσταση συνεχίζονταν, μια ηλεκτρική συσκότιση θα μπορούσε επίσης να επιβληθεί.)
Στις 29, η ομάδα ειδικών αποστολών στην Ουάσιγκτον, συναντήθηκε για άλλη μια φορά, και αποφάσισαν να δώσουν διαταγή στη βάση της Πρέβεζας να κόψει τις επικοινωνίες (τηλέφωνα FAX, κ.λπ.) του Έλληνα πρωθυπουργού, του διοικητή των Ένοπλων Δυνάμεων [ναυάρχου] Γ. Λιμπέρη, και όλων των άλλων σημαντικών ελληνικών υπουργείων. (Η ίδια διαταγή δόθηκε σχετικά με τους Τούρκους.)
Στις 5:00 π.μ. τις 30ης του Ιανουαρίου, παρατηρήθηκε ένας ασυνήθιστα υψηλός βαθμός δραστηριότητας στις Αμερικανικές βάσεις της Σούδας και των Αδάνων: αεροπλάνα C-130 προσγειώνονταν το ένα μετά το άλλο.Μετέφεραν αμερικανικά στρατεύματα εξοπλισμένα για μάχη από το Ramstein. Μέχρι το βράδυ της ίδιας μέρας, τα περισσότερα από αυτά τα στρατεύματα είχαν επεκταθεί κατά μήκος της ακτής της Μικράς Ασίας, ενώ οι υπόλοιποι είχε τοποθετηθεί σε διάφορες θέσεις σε κάποια άγονα ελληνικά νησάκια. Εν τω μεταξύ, το αεροπλανοφόρο Roosevelt είχε φθάσει στο Αιγαίο και είχε δέσει μεταξύ των ελληνικών νησιών Κω και Κάλυμνο.
Στις 1:00 π.μ. της ίδιας μέρας, ο ανώτερος αξιωματικός που ήταν παρών, James Rivlin, της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας (NSA), ήταν χωμένος σε έναν απόρθητο χαλύβδινο "πυργίσκο" κάπου στη μέση της Αμερικανικής βάσης στην Πρέβεζα.
Αυτή η περιοχή ήταν εκτός ορίων για όλους εκτός από τους ανώτερους αξιωματικούς με ειδική άδεια και απαγορεύονταν η είσοδος ακόμη και στον Λημπέρη, τον επικεφαλή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
Ο Rivlin μελετούσε τις μεταδόσεις του αμερικανικού δορυφόρου NSA KH-11, οι οποίες προβάλλονταν σε μια μεγάλη οθόνη. Έλεγχε ολόκληρη την περιοχή στο Αιγαίο όπου η επικείμενη "κρίση" ήταν έτοιμη να πραγματοποιηθεί. Σε μια άλλη, μικρότερη οθόνη, μπορούσε να δει το εσωτερικό των γραφείων του Έλληνα και του Τούρκου πρωθυπουργού. (Επίσης σύντομα θα γίνονταν μάρτυρας -- και θα κατέγραφε -- τις συνεδριάσεις έκτακτης ανάγκης που πραγματοποιήθηκαν και στις δύο χώρες με τους αντίστοιχους αρχηγούς Διακλαδικού Επιτελείου.) Το Roosevelt είχε μεταβιβάσει μια ομάδα 182 ειδικά εκπαιδευμένων Αμερικανών βατραχανθρώπων δανεισμένους από τις αμερικανικές μονάδες τις Βοσνίας. Στην Αθήνα, ο Αμερικανός Chargé d' Affaires, Tom Miller, είχε θέσει το προσωπικό του σε επιφυλακή, ενώ οι άντρες της CIA είχαν λάβει "θέσεις μάχης".
Ώρα Ελλάδος 00.37 π.μ.
Τοποθεσία: Λευκός Οίκος. Το τηλέφωνο STU-3 χτυπάει. Η τετράγωνη οθόνη στη συσκευή ανάβει, δείχνοντας την εικόνα και τον αριθμό τηλεφώνου εκείνου που καλεί, καθώς επίσης και εάν η κλήση είναι ή όχι ασφαλής. Ο Πρόεδρος Clinton απλώνει το χέρι του μηχανικά και σηκώνει το ακουστικό.
"Εμπρός"
" Κύριε Πρόεδρε, έχουμε κατάσταση έκτακτης ανάγκης." Κάτω από τον αριθμό τηλεφώνου του καλούντος, η λέξη " ΑΠΟΡΡΗΤΟ" αναβοσβήνει. Ήταν ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας, Tony Lake". Η επιχείρηση 'Omega' αρχίζει όπως το έχουμε σχεδιάσει και ήδη ο στρατός αναπτύσσεται."
Κάλεσε όποιον είναι αναμεμειγμένος και κανόνισε συνάντηση. Θα είμαι έτοιμος σε μισή ώρα» απάντησε ο Clinton.
Ώρα 01:15 πμ., Από το State Department ο Strobe Talbot μιλάει στο τηλέφωνο με την πρωθυπουργό της Τουρκίας, Tansu Çiller και μιλούν για 14 λεπτά. Μετά από τη συνομιλία ο Talbot φαίνεται πολύ ικανοποιημένος.
Ώρα 01:09 πμ., Αιγαίο. Υπάρχει δραστηριότητα στο αεροπλανοφόρο Roosevelt. Οπλισμένες "σκιές" ξεχωρίζουν στη γέφυρα να κινούνται μέσα στο σκοτάδι. Επιβιβάζονται σιωπηλά στο φουσκωτό σκάφος που είναι εξοπλισμένο με ισχυρές εξωτερικές μηχανές. Μόλις τα σκάφη γεμίζουν, φεύγουν αμέσως προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Η επιχείρηση επιβίβασης συνεχίζεται έως ότου και οι 182 βατραχάνθρωποι έχουν πάρει το δρόμο τους. Καθώς οδηγούν πάνω στα κύματα με τις μαύρες μάσκες και τις στολές τους, μοιάζουν με κάτι που ίσως κάποιοι συναντήσουν σε ένα κακό όνειρο. Οι προορισμοί τους είναι μερικές ακατοίκητες βραχονησίδες του Αιγαίου. Αφού φτάσουν παίρνουν θέσεις μάχης γρήγορα, σιωπηλά, και αποτελεσματικά αμέσως μόλις αποβιβάζονται.
Ώρα 01:21, αμερικανική βάση στην Πρέβεζα. Οι δορυφόροι KH-11 είχαν επανακατευθύνει το "πεδίο όρασης" στο Αιγαίο πέλαγος. Οι οθόνες δείχνουν την παράταξη του τουρκικού στρατού. Ο Αμερικανός αξιωματικός πατάει κάποια πλήκτρα στο πληκτρολόγιό του, η εικόνα κάνει ζουμ πιο κοντά και ο ήχος γίνεται καθαρότερος. Πιέζοντας ένα ή δύο πλήκτρα ακόμα γίνεται σύνδεση στην αίθουσα επιχειρήσεων στο Fort Meade, του Μέρυλαντ - στρατηγείο του NSA. Ο Ελληνοαμερικάνος, Bill Kambilis -- σχεδιαστής των KH-11 -- πατάει ακόμα ένα πλήκτρο και η εικόνα μεταφέρεται στο Κέντρο Ελέγχου του Πενταγώνου: η εικόνα είναι τώρα εντελώς καθαρή. Εν τω μεταξύ, η βάση στην Πρέβεζα ενημερώνει το αεροπλανοφόρο Roosevelt ότι είναι όλα έτοιμα. Ο καπετάνιος του αεροπλανοφόρου διατάζει το πλήρωμα να πάρει θέσεις μάχης και διατάζει να στρέψουν τους πυραύλους προς τους ελληνικούς στόχους τους.
Ο Holebrooke έχει ενημερωθεί από τον Talbot ότι οι δορυφόροι "σκανάρουν" το Αιγαίο. Ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι ακόμα στο Κοινοβούλιο, ακούγοντας τις ομιλίες διάφορων μελών της Βουλής. Η πρωθυπουργός της Τουρκίας είναι στο γραφείο της μιλώντας με υποταγμένη φωνή στο σύζυγό της, ο οποίος είναι επίσης ο προσωπικός σύμβουλός της. Ο Λευκός Οίκος έχει ενημερωθεί ήδη από το Fort Meade ότι όλα είναι έτοιμα, ενώ ο αναπληρωτής γραμματέας του υπουργείου εξωτερικών Tarnoff μιλά με τον Τούρκο ομόλογό του, λέγοντάς του να αρχίσει την "κρίση".
Αίθουσα Επιχειρήσεων του Λευκού Οίκου. Η ώρα είναι 01: 40. Ο Πρόεδρος Clinton παρακολουθεί τις κινήσεις του τουρκικού στόλου από τις μεγάλες οθόνες του. Δίπλα του είναι ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας, Tony Lake, ο σύμβουλός του, Maclarity, οι σύμβουλοί του, Στεφανόπουλος και Begala, ο σύνδεσμός του με το Κογκρέσο, Lassiter και ο Mark Giren, Επιτελάρχης του Λευκού Οίκου.
Κάποιες περίεργες, ακίνητες σκιές φαίνονταν στην τρίτη οθόνη στα δεξιά του Clinton. Ο Giren εξήγησε ότι ήταν οι βατραχάνθρωποι που είχαν τοποθετηθεί σε διάφορα νησάκια που περιβάλλουν την περιοχή της "κρίσης". Ο Clinton κούνησε το κεφάλι του με θαυμασμό και έγκριση. Λίγα λεπτά αργότερα παρατηρήθηκε αύξηση μη αναγνωρισμένης δραστηριότητας πάνω στη βραχονησίδα Ίμια: Η κίνηση έμοιαζε με σκιερές εικόνες που τρέχουν ατάκτως προς όλες τις κατευθύνσεις. Ένας τεχνικός άρχισε γρήγορα να δουλεύει στον πίνακα ελέγχου. Πίεσε νευρικά δύο, τρία, τέσσερα κουμπιά και κατόπιν άρχισε να γελά. Ο Πρόεδρος άρχισε επίσης να γελά: ήσυχα καταρχάς, αλλά δυνατότερα αργότερα καθώς συμμετείχαν και οι άλλοι με προφανή ανακούφιση. Αυτό που είχε συμβεί ήταν ότι επτά ή οκτώ βατραχάνθρωποι είχαν φτάσει στο νησάκι φορώντας μάσκες νυχτερινής όρασης: το είδος που λειτουργεί χρησιμοποιώντας υπέρυθρες ακτίνες και έχει ενσωματωμένους δέκτες και συσκευές αποστολής σημάτων. Είχαν φτάσει με την πρόθεση να κάνουν αναγνώριση στο νησάκι αλλά είχαν βρει μόνο ένα κοπάδι αίγες που σκόρπισαν μόλις είδαν τους παράξενους παρείσακτους.
Μόλις η επιχείρηση "Omega" άρχισε να εξελίσσεται σύμφωνα με το σχέδιο, ο Clinton ετοιμάστηκε να φύγει από την αίθουσα επιχειρήσεων. Ο Στεφανόπουλος τον σταμάτησε στην έξοδο και ψιθύρισε ότι η Marjorie Mergolis-Mesvinsky, από την Μοντάνα, ήταν στο τηλέφωνο και επέμεινε να του μιλήσει. "Τι θέλει πάλι;" είπε ο Πρόεδρος και πήρε το τηλέφωνο. Άκουσε χωρίς να μιλάει για ένα λεπτό. Τελικά είπε: "Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Έχουν δοθεί υποσχέσεις". Και έπειτα, "Θα δω τι μπορώ να κάνω". Έκλεισε το τηλέφωνο, γύρισε προς την έξοδο, και πήγε στο γραφείο του, όπου κλείδωσε την πόρτα πίσω του.
Η Marjorie καλούσε εκ μέρους της οικογένειας Mellon (της πολυεθνικής εταιρίας Gulf Oil Corporation), για να πιέσει ώστε να επιτραπεί στους Τούρκους να εμπλακούν με τους Έλληνες, και να αρχίσει αμέσως το μοίρασμα των αποθεμάτων πετρελαίου του Αιγαίου.
2:00 πμ., Αθήνα. Οι πράκτορες της CIA... αναχωρούν από το ρετιρέ διαμέρισμα τους στη λεωφόρο Πανεπιστημίου. Δεκαπέντε λεπτά αργότερα, έχουν πάρει θέσεις έξω από το κτήριο της Βουλής, καθώς επίσης και τα σπίτια του Έλληνα πρωθυπουργού και του ηγέτη του κόμματος της αντιπολίτευσης. Οι πράκτορες καλύπτουν επίσης τον ελληνικό οργανισμό ηλεκτρισμού και τις τηλεφωνικές εταιρείες. Άλλοι προχωρούν και εισέρχονται στο ελληνικό "Πεντάγωνο" στη λεωφόρο Μεσογείων: όλοι αναμένουν διαταγές. Λίγο νωρίτερα, ένας βοηθός του πρωθυπουργού τον ενημερώνει για όσα συμβαίνουν στο Αιγαίο. Ο Σημίτης καλεί αμέσως συνεδρίαση των αρχηγών του Ελληνικού Διακλαδικού Επιτελείου
Στρατηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, 2:30 πμ. Παρά το γεγονός ότι αναζητούνται επειγόντως από την ελληνική κυβέρνηση, ο γενικός γραμματέας και ο γενικός διοικητής, δεν βρίσκονται πουθενά. Ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας, που απαντά στις ερωτήσεις των Ελλήνων σχετικά με τα ίχνη του, δήλωσε ότι: "Ο κ. Solana είναι κάπου για ένα προσωπικό θέμα. Δεν είναι στο σπίτι". Για τον Γενικό Διοικητή είπαν πως κοιμόνταν και ο υπασπιστής του, ένας αξιωματικός, αρνούνταν να τον ξυπνήσει. Όταν η ελληνική κυβέρνηση ξανατηλεφώνησε λέγοντας πως ήταν επείγον να ξυπνήσουν τον διοικητή, ο υπασπιστής είπε ότι δεν ήταν στις Βρυξέλλες.
Οι προσπάθειες να έρθουν σε επαφή με τους ηγέτες της Γερμανίας, της Αγγλίας, της Γαλλίας και άλλων εθνών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποδείχθηκαν άκαρπες, κυρίως επειδή αυτά τα άτομα ήταν... επίσης κοιμισμένα. Κοιμούνταν, και δεν ήταν δυνατό να τους ξυπνήσουν κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις. Ο χρόνος περνούσε και οι Τούρκοι πλησίαζαν τα Ίμια.
Ώρα 03:00. Τα θωρηκτά των δύο πρωταγωνιστών ήταν σχεδόν δίπλα-δίπλα και έπλεαν σε απόσταση μιας τρίχας του ενός από τον άλλο.
Λευκός Οίκος: ώρα 03:02 πμ. Ο Sandy Berger (του εθνικού συμβουλίου ασφαλείας) είναι στο τηλέφωνο με τον επικεφαλής των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Απαιτεί να δώσει ο Τούρκος στρατηγός διαταγή επίθεσης στα ελληνικά θωρηκτά... και η τουρκική Πολεμική Αεροπορία να βομβαρδίσει πρώτα τα ελληνικά μη κατοικημένα νησάκια την περιοχής των Ιμίων και μετά να επιτεθεί στα κατοικημένα ελληνικά νησιά (όπως η Κάλυμνος, το Καστελόριζο, η Κως, κ.λπ.).
Η ενίσχυση του πολιτικού μποϊκοταρίσματος ενάντια στην Ελλάδα θα έπαιρνε ακόμα περισσότερο χρόνο, θα ήταν αντίθετη προς την τρέχουσα πολιτική των συμμάχων της Αμερικής και δεν θα είχε κάποια σημαντική βραχυπρόθεσμη επίδραση. Όσο για την τοποθέτηση περισσότερων πυραύλων στην Τουρκία, θα ήταν αδύνατο να γίνει γρήγορα. Ακόμα κι αν θα μπορούσε να γίνει γρήγορα, θα ήταν επιβλαβές για τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις εάν οι Τούρκοι αντιλαμβάνονταν το γεγονός ότι αυτή η επέκταση ήταν μια πολιτική κίνηση με σκοπό να δώσει στους αμερικάνους πολιτικούς ένα πλεονέκτημα διαπραγμάτευσης στην επίτευξη των πολιτικών στόχων τους.
Την επόμενη ημέρα, εκτός από τον Lake και τον Berger, παρόντες στη συνεδρίαση ήταν ο υφυπουργός εξωτερικών Richard Holebrooke, ο υψηλόβαθμος αξιωματούχος του State Department Strobe Talbot, ο προεδρικός σύμβουλος George Στεφανόπουλος, ο David Gergen, ο Thomas Maclarity (προϊστάμενος προσωπικού), ο James Carville, ο Paul Begala και η Susan Thomases. Η συνεδρίαση άρχισε στις 10:30 το πρωί της Κυριακή, 5ης Ιανουαρίου 1996. Στα δεξιά του Clinton, όπως πάντα, κάθισε ο George Στεφανόπουλος, ενώ ο Richard Holebrooke κάθισε αριστερά του. Στην άλλη άκρη του τραπεζιού κάθονταν η Susan Thomases, πληρεξούσιος δικηγόρος και σύμβουλος του Clinton.
Εκτός από τα έγγραφα, το τραπέζι ήταν φορτωμένο με όλα τα συστατικά για ένα πλήρες πρόγευμα: αυγά, μπέικον, καπνιστό σολομό, κρουασάν, χυμό πορτοκάλι, καφέ, τσάι, κ.λπ. Πρώτα σερβιρίστηκε ο Holebrooke ανυπόμονος και βιαστικός όπως συνήθως. ... Η υπομονή δεν είναι το μεγαλύτερο προτέρημά του. Πήρε από όλα όσα βρίσκονταν στο τραπέζι, συμπεριλαμβανομένων 3 κρουασάν. Ο Clinton προτίμησε μόνο ένα κρουασάν με λίγο χυμό και καφέ. Ενώ έτρωγαν και φαίνονταν να έχουν ξεχάσει το θέμα, ο Clinton ρώτησε ξαφνικά σε επίσημο τόνο: "Τι συμβαίνει με το ελληνοτουρκικό θέμα;" Δεν μίλησε κανένας εκτός από τον Lake, στον οποίο ο Clinton είχε απευθύνει την ερώτησή του. "Νομίζω ότι πρέπει να μειώσουμε τη σημασία αυτού του θέματος," απάντησε ο Lake. "Εάν του δώσουμε υψηλή προτεραιότητα αντιμετωπίζουμε την πιθανότητα αρνητικών αντιδράσεων, ειδικά από ορισμένους γερουσιαστές."
Τότε ο Clinton στράφηκε στον Holebrooke και είπε: "Πρέπει να πιέσουμε περισσότερο για πόλεμο στην Ελλάδα και αποκλεισμό στο Αιγαίο, ώστε να δείξουμε ότι οι Τούρκοι δεν αστειεύονται. [Αυτό] πρέπει να ακολουθηθεί από μια απεμπλοκή δυνάμεων, μετά από δική μας επέμβαση φυσικά, έτσι ώστε να γίνει κατεξοχήν σαφές στους Έλληνες (και κατ' επέκταση στους Τούρκους) ποιοι κινούν τα νήματα στη διεθνή πολιτική αρένα.
Αυτό θα στείλει ένα σαφές μήνυμα σε άλλες χώρες επίσης."
Ο Paul Begala συμφώνησε αλλά εξέφρασε την ανησυχία για τη δυνατότητα μιας γρήγορης απεμπλοκής χωρίς θύματα, στην οποία περίπτωση ολόκληρη η ιδέα μιας "αυστηρά ελεγχόμενης" επιχείρησης θα καταστρέφονταν. Οι Gergen και Maclarity συμφώνησαν με τον Begala. Ο George Stephanopoulos ήταν της άποψης ότι η Αμερικανική ναυτική βάση της Σούδας στην Κρήτη, έπρεπε να τεθεί σε υψηλή επιφυλακή, όπως και τα δύο αεροπλανοφόρα που θα χρησιμοποιούνταν ώστε οι δύο πλευρές να μην κλιμακώσουν το προγραμματισμένο "ελεγχόμενο" γεγονός σε έναν "θερμό" πόλεμο. Επίσης είπε ότι η Αμερικανική βάση στην Πρέβεζα πρέπει να τεθεί σε υψηλή επιφυλακή.
Ο Clinton απέρριψε τις προτάσεις του Στεφανόπουλου σχετικά με τα αεροπλανοφόρα, καθώς σκόπευε να τους διατάξει να "παρατηρούν" την κατάσταση από κάποια απόσταση... και τίποτα περισσότερο. Ο ανώτερος υπάλληλος του State Department [Talbot] συμφώνησε με τον Holebrooke, αλλά πρόσθεσε πως "θα ήταν προτιμότερο ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Ελλάδα, Thomas Niles, να παραμείνει στο περιθώριο κατά τη διάρκεια της κρίσης. 'Προτιμάμε οποιεσδήποτε συζητήσεις ή επαφές πραγματοποιηθούν να είναι με τον Chargé d' Affaires, Thomas Miller."
Τελευταία μίλησε η Susan Thomases: "Είναι προφανές ότι συμφωνείτε όλοι πως πρέπει να υπάρξει μια ένοπλη σύγκρουση μεταξύ αυτών των δύο χωρών, αν και όχι στο άμεσο μέλλον. Αλλά συγχρόνως, το ανάστημα και η αξιοπιστία του Προέδρου πρέπει να διατηρηθούν. Ας μην ξεχνάμε πως έχουμε εκλογές τον Νοέμβριο". Τέλος, ο Πρόεδρος είπε: " Λοιπόν ας το κάνουμε, αλλά αυστηρά σύμφωνα με την επιχείρηση 'Omega.'". Ήταν προφανές σε όλους πως είχε επηρεαστεί πολύ από τον... Richard Holebrooke.
Όποτε συνέβαινε κάτι τέτοιο και ο Lake δεν μπορούσε να πείσει τον Πρόεδρο να δεχτεί τη συμβουλή του, η μόνη λύση ήταν να απευθυνθεί στη Hillary Clinton. ... Φυσικά ο κίνδυνος για τον Lake σε τέτοιες περιπτώσεις ήταν η Χίλαρυ να παρερμηνεύσει τις ανησυχίες του σαν σημάδι συναισθηματικής αστάθειας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, εντούτοις, ο Lake θεώρησε ότι θα διαβίβαζε τις σκέψεις του στον Πρόεδρο, ακόμα κι αν δεν συμφωνούσε με αυτές ή τις θεωρούσε υπερβολικές.
Είπε, λοιπόν, στην Χίλαρυ ότι ο Πρόεδρος δεν είχε επικεντρώσει την προσοχή του στο πραγματικό πρόβλημα. Το πραγματικό πρόβλημα ήταν πως εάν υπήρχε μόνο ένα προγραμματισμένο "επεισόδιο" μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο τέλος του Ιανουαρίου, ο Clinton θα ήταν σε θέση να εξουδετερώσει εύκολα οποιαδήποτε κριτική εναντίον του για το ότι δεν έκανε τίποτα για να βοηθήσει την Ελλάδα επιβάλλοντας απλά ένα "moratorium."
Εάν, εντούτοις, το προγραμματισμένο "επεισόδιο" κλιμακώνονταν σε μια σειρά ένοπλων συγκρούσεων στο Αιγαίο που διαρκούσαν μέχρι το φθινόπωρο του ερχόμενου έτους -- με άλλα λόγια την εποχή προεκλογικής εκστρατείας και εκλογών - πως θα εξηγούνταν η απραξία της Αμερικής στην παρεμπόδιση ενός πολέμου μεταξύ δύο συμμάχων;
Και όλα αυτά επειδή ο Πρόεδρος πιέζονταν σε αυτήν την ενέργεια λόγω των πετρελαϊκών συμφερόντων των Rockefeller (ARAMCO-Νέα Υόρκη) που προσπαθούσαν να πάρουν το πλεονέκτημα από τους άγριους ανταγωνιστές τους, τους "Τεξανούς." (1)
Η συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας που πραγματοποιήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1996 βοήθησε στη συγκέντρωση της προσοχής των υψηλόβαθμων στρατιωτικών συμμετεχόντων. Κάποιες από τις αναφορές της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών που μελέτησαν δήλωναν πως υπήρχε ακόμα αφθονία χρόνου, ενώ άλλες έδειχναν ότι θα ήταν καλύτερα να κινηθούν γρήγορα.
Η CIA πίστευε πως εάν η κυβερνώσα στρατιωτική χούντα στην Τουρκία προγραμμάτιζε να μην τηρήσει το συμφωνημένο σχέδιο, θα είχαν ήδη αρχίσει να συγκεντρώνουν δυνάμεις κατά μήκος της ακτής του Αιγαίου.
Εν πάση περιπτώσει, ο Clinton έλαβε την απόφαση να προχωρήσει σύμφωνα με το σχέδιο που είχε περιγράψει στον Lake.
Διέταξε να ναρκοθετηθούν προσεκτικά τα Ίμια, όπως και οι άλλες βραχονησίδες του Αιγαίου, να αποκλειστεί η Ελλάδα και τα τουρκικά και ελληνικά σκάφη να κρατηθούν υπό ακριβή επιτήρηση σε όλες τις φάσεις της επιχείρησης και τελικά, να υποκινηθεί ένα " θερμό επεισόδιο" βασισμένο στα "προβλήματα των μειονοτήτων" [στη δυτική] Θράκη.
Εν τω μεταξύ διέταξε να διατηρήσουν οι ΗΠΑ "χαμηλό" προφίλ και όλες οι δημόσιες ανακοινώσεις να περιορίζονται στις δηλώσεις για το πώς η Αμερική γνωρίζει πλήρως την κατάσταση και παρακολουθεί από κοντά τα γεγονότα καθώς αυτά εξελίσσονται.
Παρόλα αυτά, ο Lake συνέχισε να έχει ανησυχίες. Φοβόταν ότι αυτό το σχέδιο δράσης θα μπορούσε ενδεχομένως να προκαλέσει την αντίδραση της "Aramco" των Rockefeller οι οποίοι θα αντιδρούσαν με αύξηση των δραστηριοτήτων τους στη Μέση Ανατολή από φόβο μήπως οι "Τεξανοί" ανταγωνιστές πιέσουν τους ανώτερους υπαλλήλους στην κυβερνώσα τουρκική χούντα -- την πλειοψηφία της οποίας είχαν υπό τον έλεγχό τους -- ώστε να κλιμακώσουν την κρίση στο Αιγαίο. Σε ένα τέτοιο σενάριο ολόκληρη η κατάσταση [στη Μέση Ανατολή] θα ξέφευγε από τον έλεγχο.
Οι φόβοι του Lake πραγματοποιήθηκαν μέχρι ένα σημείο όταν στις 8 Ιανουαρίου ο γερουσιαστής John D. Rockefeller ο 4ος, από την δυτική Βιρτζίνια (και γιος του Προέδρου της Τριμερής Επιτροπής και της ARAMCO), τηλεφώνησε στον Clinton και ζήτησε συνάντηση για την επόμενη ημέρα. Φυσικά, η συνάντηση πραγματοποιήθηκε, και η οικογένεια Rockefeller ζήτησε από τον Πρόεδρο να εξηγήσει με όλες τις λεπτομέρειες την προγραμματισμένη "κρίση" στο Αιγαίο.
Ο στενός φίλος του Rockefeller και Πρόεδρος των ΗΠΑ εξήγησε ότι, καταρχήν, η κρίση θα μετρούσε την στάση και την αποφασιστικότητα των δύο αντίπαλων πλευρών (Ελλάδας και Τουρκίας). Θα ήταν επίσης ένας τρόπος να πιέσουν τις δύο πλευρές να παραγγείλουν εξοπλισμό, ενώ θα τους βοηθούσαν να "δουν το φως" σχετικά με την αποστρατικοποίηση των παρακείμενων συνόρων τους και έτσι θα επέτρεπαν στην Αμερική να εγκαταστήσουν στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή, χρησιμοποιώντας τη Σαουδική Αραβία ως πρότυπο. (Οι Αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις προστατεύουν τα συμφέροντα της ARAMCO στη Σαουδική Αραβία, ενώ παρέχουν επίσης μια αίσθηση σταθερότητας και ασφάλειας για τις άλλες, μικρότερες, αμερικανικές εταιρίες στην περιοχή.) Το τελικό συμπέρασμα, κατέληξε ο Πρόεδρος, είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα και η Τουρκία είναι τόσο ασταθείς που εξαρτάται από την ίδια την Αμερική να προστατεύσει τα συμφέροντά της σε εκείνο το ευμετάβλητο μέρος του κόσμου.
Ο John D. (Jay) Rockefeller κατάλαβε αμέσως και κατέληξε στο συμπέρασμα πως η επιχείρηση "Omega" ήταν μόνο το προοίμιο σε έναν ελεγχόμενο και βραχύβιο πόλεμο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, ο οποίος -- μετά την επιβολή μιας ανακωχής - θα άνοιγε το δρόμο για το μοίρασμα των πετρελαίων του Αιγαίου.
Η κατάσταση θα ελεγχόταν από το στρατό των ΗΠΑ, ο οποίος θα εξουσιοδοτούνταν να διατηρήσει την ειρήνη. ... Τα πετρελαϊκά συμφέροντα του Τέξας, μαζί με τους Βρετανούς συμμάχους τους, θα προσπαθούσαν να διεκδικήσουν ένα μεγαλύτερο ποσοστό από το πετρέλαιο του Αιγαίου, αλλά τελικά θα έπαιρναν μόνο το μερίδιο που δικαιούνταν. Συνεπώς, τώρα θα ήταν η σωστή στιγμή για την ARAMCO να εισχωρήσει στην Ελλάδα ώστε να είναι σε ευνοϊκή θέση αργότερα.
(Στις 18 Ιανουαρίου 1996 η ARAMCO "εξαγόρασε" το "πιόνι" της στην Ελλάδα, την Motor Oil Hellas, αγοράζοντας τα συμφέροντα της οικογένειας Βαρδινογιάννη.
Με αυτόν τον τρόπο μπήκαν ανοιχτά στην ελληνική αγορά, όχι με σκοπό το κέρδος από την κάλυψη των αναγκών πετρελαίου της Ελλάδας, αλλά για τα απέραντα κέρδη που θα αποκόμιζαν από την εκμετάλλευση των απέραντων αποθεμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο Πέλαγος.
Ο Rockefeller συζήτησε και άλλα θέματα με τον Πρόεδρο. Κυρίως, όμως, μίλησαν για τις επερχόμενες εκλογές, και το γεγονός πως ο Rockefellers επιθυμούσε την επανεκλογή του Clinton. Βεβαίωσε τον Clinton πως δεν είχε καμία απολύτως αμφιβολία σχετικά με τα αποτελέσματα του Νοεμβρίου.
Ο Lake ενημερώθηκε για την συνάντηση με τον Rockefeller από τον Πρόεδρο. Κάλεσε συνεδρίαση της ομάδας ειδικών αποστολών στο Λευκό Οίκο στις 14 Ιανουαρίου ώστε να αρχίσουν να εφαρμόζουν το σχέδιο του Προέδρου. Μετά από προσεκτική μελέτη των αναφορών από τη CIA στην Αθήνα και στην Άγκυρα, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η δημιουργία μιας "κρίσης" στο Αιγαίο ήταν η πιο κατάλληλη κίνηση.Συμφώνησαν επίσης για την ημερομηνία εκτέλεσης, καθώς και για τις προβλέψεις σχετικά με την έκβαση.
Ο χρόνος ήταν ο πιο κατάλληλος επειδή και στις δύο πρωτεύουσες (Αθήνα και Άγκυρα) κυριαρχούσε μια διάθεση "ελεγχόμενης παραίτησης και αδιαφορίας", δίχως σημάδια ισχυρής ηγεσίας.
Η CIA κυκλοφορούσε στην Αθήνα φήμες πως "ο Ανδρέας Παπανδρέου θα βγει από το Ωνάσειο [νοσοκομείο] σύντομα, και θα αναλάβει την διοίκηση της κυβερνήσεως." Δύο ή τρείς ηλίθιοι στη Βουλή -- μέλη του κυβερνώντος κόμματος, ΠΑΣΟΚ -- πήγαιναν από το ένα τηλεοπτικό κανάλι στο άλλο, δηλώνοντας πως " Ο Ανδρέας είναι κυριολεκτικά στην... έξοδο!!!" Τον παρουσίαζαν σαν ένα σύγχρονο Αλέξανδρο πάνω στο άλογό του και έτοιμο να μπει στα Σούσα.
Αυτοί οι πολιτικοί νάνοι -- στην αβυσσαλέα ανικανότητά τους να βολιδοσκοπήσουν τα γεγονότα -- δεν μπορούσαν να δουν ότι η Αμερική για άλλη μια φορά οδηγούσε την Ελλάδα σε παγίδα, και ότι ο "ήρωας" τους ήταν εδώ και χρόνια πράκτορας των αμερικάνικων επιχειρήσεων ARAMCO, και, όντας ήδη νεκρός, δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα για να βοηθήσει σε αυτήν την πρόσφατη "κρίση."
Στην Τουρκία, η Tansu Çiller κυβερνούσε και δεν κυβερνούσε.
Περίμενε να συμμετάσχει σε μια συμφωνία κοινής διακυβέρνησης εκ περιτροπής με τον Mezut Gilmaz. Όταν ο εθνικός σύμβουλος ασφαλείας την ενημέρωσε ότι περίπου στα τέλη Ιανουαρίου θα υπήρχε μια "κρίση" στο Αιγαίο από την οποία η Τουρκία είχε σχεδιαστεί να βγει "νικητής", η Çiller πήδησε από χαρά και ευχαρίστησε τον Αλλάχ για αυτό το απροσδόκητο δώρο της καλής τύχης. Δεν θα έπρεπε να έχει πηδήσει τόσο ψηλά, όμως: η επερχόμενη "κρίση" στα Ίμια θα την ανάγκαζε να πέσει απότομα επειδή θα της παρουσίαζε δύο δύσκολες αποφάσεις: να παραιτηθεί και να εξαφανιστεί από την πολιτική, ή [να εγκαταλείψει τους "Τεξανούς" και] να κάνει το "άλμα" προς την πλευρά των πετρελαϊκών συμφερόντων της ARAMCO.
Στην Τουρκία θα δίνονταν η άδεια να έχει δύο υποβρύχια να επιτηρούν την περιοχή κατά τη διάρκεια της "κρίσης", ενώ στην Ελλάδα όχι. Καμία ένοπλη σύγκρουση δεν επρόκειτο να επιτραπεί, ανεξάρτητα από το πόσο εξοργισμένοι ήταν οι δύο "αντίπαλοι" από τις προκλήσεις της άλλης πλευράς.
Ο Tony Lake δεν είχε ενημερώσει τον Έλληνα πρωθυπουργό [Κωνσταντίνο] Σημίτη για την επικείμενη "κρίση", όπως έκανε με την Τουρκία.
Χρησιμοποιώντας τις επαφές του στη Γερμανία, ο Σημίτης είχε κατορθώσει να ανακαλύψει πως "κάτι επρόκειτο να συμβεί στο Αιγαίο..." αν και όχι αμέσως. Οι Ευρωπαίοι πίστευαν πως ότι και αν συνέβαινε θα γίνονταν πιθανώς μετά το επερχόμενο ετήσιο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που είχε σχεδιαστεί να πραγματοποιηθεί σύντομα.
Εν τω μεταξύ, οι Αμερικανοί άρχισαν να αυξάνουν τις κινητοποιήσεις τους μέσω του ΝΑΤΟ και των βάσεών τους στο Baden Baden και το Ramstein στη Γερμανία, και τα δύο από τα οποία είχαν τεθεί σε υψηλό βαθμό επιφυλακής από τις 22 Ιανουαρίου. Σε υψηλή επιφυλακή επίσης, από τις 20 Ιανουαρίου, ήταν οι βάσεις στην Πρέβεζα, στην ηπειρωτική Ελλάδα, και στη Σούδα της Κρήτης. Το Αμερικανικό αεροπλανοφόρο Roosevelt διατάχτηκε να μεταβεί στο Αιγαίο από την Αδριατική. Χίλιοι αμερικάνοι καταδρομείς έφθασαν στα Άδανα και την Σμύρνη στην Τουρκία στις 25 Ιανουαρίου, με διαταγές να τοποθετήσουν νάρκες κατά μήκος της ακτής της Μικράς Ασία στις 29 του μήνα. Οι Τούρκοι δεν είχαν άδεια να βάλουν νάρκες επειδή οι Αμερικανοί ήθελαν να έχουν την απόλυτη κυριότητα σε κάθε φάση της επιχείρησης: Εντούτοις, έδωσαν στους Τούρκους τα διαγράμματα που παρουσίαζαν τις θέσεις όπου βρίσκονταν οι νάρκες. Πύραυλοι "Scud" εγκαταστάθηκαν με στόχο το Αιγαίο, ώστε να είναι σε θέση να χτυπήσουν ελληνικούς στόχους εάν έβγαινε η κατάσταση εκτός ελέγχου.
Στις 28 Ιανουαρίου, η Αμερικανική βάση στην Πρέβεζα ήταν "γαντζωμένη" πάνω στα ελληνικά και τουρκικά εθνικά δίκτυα επικοινωνιών και το ελληνικό δίκτυο ηλεκτρισμού.
(Το σχέδιο ήταν ότι, εάν άρχιζε να ξεφεύγει η κατάσταση, τα τηλεφωνικά συστήματα των ελληνικών και τουρκικών στρατών (και οι μεγάλες πόλεις των δύο χωρών) θα αποκόπτονταν. Εάν η κατάσταση συνεχίζονταν, μια ηλεκτρική συσκότιση θα μπορούσε επίσης να επιβληθεί.)
Στις 29, η ομάδα ειδικών αποστολών στην Ουάσιγκτον, συναντήθηκε για άλλη μια φορά, και αποφάσισαν να δώσουν διαταγή στη βάση της Πρέβεζας να κόψει τις επικοινωνίες (τηλέφωνα FAX, κ.λπ.) του Έλληνα πρωθυπουργού, του διοικητή των Ένοπλων Δυνάμεων [ναυάρχου] Γ. Λιμπέρη, και όλων των άλλων σημαντικών ελληνικών υπουργείων. (Η ίδια διαταγή δόθηκε σχετικά με τους Τούρκους.)
Στις 5:00 π.μ. τις 30ης του Ιανουαρίου, παρατηρήθηκε ένας ασυνήθιστα υψηλός βαθμός δραστηριότητας στις Αμερικανικές βάσεις της Σούδας και των Αδάνων: αεροπλάνα C-130 προσγειώνονταν το ένα μετά το άλλο.Μετέφεραν αμερικανικά στρατεύματα εξοπλισμένα για μάχη από το Ramstein. Μέχρι το βράδυ της ίδιας μέρας, τα περισσότερα από αυτά τα στρατεύματα είχαν επεκταθεί κατά μήκος της ακτής της Μικράς Ασίας, ενώ οι υπόλοιποι είχε τοποθετηθεί σε διάφορες θέσεις σε κάποια άγονα ελληνικά νησάκια. Εν τω μεταξύ, το αεροπλανοφόρο Roosevelt είχε φθάσει στο Αιγαίο και είχε δέσει μεταξύ των ελληνικών νησιών Κω και Κάλυμνο.
Στις 1:00 π.μ. της ίδιας μέρας, ο ανώτερος αξιωματικός που ήταν παρών, James Rivlin, της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας (NSA), ήταν χωμένος σε έναν απόρθητο χαλύβδινο "πυργίσκο" κάπου στη μέση της Αμερικανικής βάσης στην Πρέβεζα.
Αυτή η περιοχή ήταν εκτός ορίων για όλους εκτός από τους ανώτερους αξιωματικούς με ειδική άδεια και απαγορεύονταν η είσοδος ακόμη και στον Λημπέρη, τον επικεφαλή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
Ο Rivlin μελετούσε τις μεταδόσεις του αμερικανικού δορυφόρου NSA KH-11, οι οποίες προβάλλονταν σε μια μεγάλη οθόνη. Έλεγχε ολόκληρη την περιοχή στο Αιγαίο όπου η επικείμενη "κρίση" ήταν έτοιμη να πραγματοποιηθεί. Σε μια άλλη, μικρότερη οθόνη, μπορούσε να δει το εσωτερικό των γραφείων του Έλληνα και του Τούρκου πρωθυπουργού. (Επίσης σύντομα θα γίνονταν μάρτυρας -- και θα κατέγραφε -- τις συνεδριάσεις έκτακτης ανάγκης που πραγματοποιήθηκαν και στις δύο χώρες με τους αντίστοιχους αρχηγούς Διακλαδικού Επιτελείου.) Το Roosevelt είχε μεταβιβάσει μια ομάδα 182 ειδικά εκπαιδευμένων Αμερικανών βατραχανθρώπων δανεισμένους από τις αμερικανικές μονάδες τις Βοσνίας. Στην Αθήνα, ο Αμερικανός Chargé d' Affaires, Tom Miller, είχε θέσει το προσωπικό του σε επιφυλακή, ενώ οι άντρες της CIA είχαν λάβει "θέσεις μάχης".
Ώρα Ελλάδος 00.37 π.μ.
Τοποθεσία: Λευκός Οίκος. Το τηλέφωνο STU-3 χτυπάει. Η τετράγωνη οθόνη στη συσκευή ανάβει, δείχνοντας την εικόνα και τον αριθμό τηλεφώνου εκείνου που καλεί, καθώς επίσης και εάν η κλήση είναι ή όχι ασφαλής. Ο Πρόεδρος Clinton απλώνει το χέρι του μηχανικά και σηκώνει το ακουστικό.
"Εμπρός"
" Κύριε Πρόεδρε, έχουμε κατάσταση έκτακτης ανάγκης." Κάτω από τον αριθμό τηλεφώνου του καλούντος, η λέξη " ΑΠΟΡΡΗΤΟ" αναβοσβήνει. Ήταν ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας, Tony Lake". Η επιχείρηση 'Omega' αρχίζει όπως το έχουμε σχεδιάσει και ήδη ο στρατός αναπτύσσεται."
Κάλεσε όποιον είναι αναμεμειγμένος και κανόνισε συνάντηση. Θα είμαι έτοιμος σε μισή ώρα» απάντησε ο Clinton.
Ώρα 01:15 πμ., Από το State Department ο Strobe Talbot μιλάει στο τηλέφωνο με την πρωθυπουργό της Τουρκίας, Tansu Çiller και μιλούν για 14 λεπτά. Μετά από τη συνομιλία ο Talbot φαίνεται πολύ ικανοποιημένος.
Ώρα 01:09 πμ., Αιγαίο. Υπάρχει δραστηριότητα στο αεροπλανοφόρο Roosevelt. Οπλισμένες "σκιές" ξεχωρίζουν στη γέφυρα να κινούνται μέσα στο σκοτάδι. Επιβιβάζονται σιωπηλά στο φουσκωτό σκάφος που είναι εξοπλισμένο με ισχυρές εξωτερικές μηχανές. Μόλις τα σκάφη γεμίζουν, φεύγουν αμέσως προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Η επιχείρηση επιβίβασης συνεχίζεται έως ότου και οι 182 βατραχάνθρωποι έχουν πάρει το δρόμο τους. Καθώς οδηγούν πάνω στα κύματα με τις μαύρες μάσκες και τις στολές τους, μοιάζουν με κάτι που ίσως κάποιοι συναντήσουν σε ένα κακό όνειρο. Οι προορισμοί τους είναι μερικές ακατοίκητες βραχονησίδες του Αιγαίου. Αφού φτάσουν παίρνουν θέσεις μάχης γρήγορα, σιωπηλά, και αποτελεσματικά αμέσως μόλις αποβιβάζονται.
Ώρα 01:21, αμερικανική βάση στην Πρέβεζα. Οι δορυφόροι KH-11 είχαν επανακατευθύνει το "πεδίο όρασης" στο Αιγαίο πέλαγος. Οι οθόνες δείχνουν την παράταξη του τουρκικού στρατού. Ο Αμερικανός αξιωματικός πατάει κάποια πλήκτρα στο πληκτρολόγιό του, η εικόνα κάνει ζουμ πιο κοντά και ο ήχος γίνεται καθαρότερος. Πιέζοντας ένα ή δύο πλήκτρα ακόμα γίνεται σύνδεση στην αίθουσα επιχειρήσεων στο Fort Meade, του Μέρυλαντ - στρατηγείο του NSA. Ο Ελληνοαμερικάνος, Bill Kambilis -- σχεδιαστής των KH-11 -- πατάει ακόμα ένα πλήκτρο και η εικόνα μεταφέρεται στο Κέντρο Ελέγχου του Πενταγώνου: η εικόνα είναι τώρα εντελώς καθαρή. Εν τω μεταξύ, η βάση στην Πρέβεζα ενημερώνει το αεροπλανοφόρο Roosevelt ότι είναι όλα έτοιμα. Ο καπετάνιος του αεροπλανοφόρου διατάζει το πλήρωμα να πάρει θέσεις μάχης και διατάζει να στρέψουν τους πυραύλους προς τους ελληνικούς στόχους τους.
Ο Holebrooke έχει ενημερωθεί από τον Talbot ότι οι δορυφόροι "σκανάρουν" το Αιγαίο. Ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι ακόμα στο Κοινοβούλιο, ακούγοντας τις ομιλίες διάφορων μελών της Βουλής. Η πρωθυπουργός της Τουρκίας είναι στο γραφείο της μιλώντας με υποταγμένη φωνή στο σύζυγό της, ο οποίος είναι επίσης ο προσωπικός σύμβουλός της. Ο Λευκός Οίκος έχει ενημερωθεί ήδη από το Fort Meade ότι όλα είναι έτοιμα, ενώ ο αναπληρωτής γραμματέας του υπουργείου εξωτερικών Tarnoff μιλά με τον Τούρκο ομόλογό του, λέγοντάς του να αρχίσει την "κρίση".
Αίθουσα Επιχειρήσεων του Λευκού Οίκου. Η ώρα είναι 01: 40. Ο Πρόεδρος Clinton παρακολουθεί τις κινήσεις του τουρκικού στόλου από τις μεγάλες οθόνες του. Δίπλα του είναι ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας, Tony Lake, ο σύμβουλός του, Maclarity, οι σύμβουλοί του, Στεφανόπουλος και Begala, ο σύνδεσμός του με το Κογκρέσο, Lassiter και ο Mark Giren, Επιτελάρχης του Λευκού Οίκου.
Κάποιες περίεργες, ακίνητες σκιές φαίνονταν στην τρίτη οθόνη στα δεξιά του Clinton. Ο Giren εξήγησε ότι ήταν οι βατραχάνθρωποι που είχαν τοποθετηθεί σε διάφορα νησάκια που περιβάλλουν την περιοχή της "κρίσης". Ο Clinton κούνησε το κεφάλι του με θαυμασμό και έγκριση. Λίγα λεπτά αργότερα παρατηρήθηκε αύξηση μη αναγνωρισμένης δραστηριότητας πάνω στη βραχονησίδα Ίμια: Η κίνηση έμοιαζε με σκιερές εικόνες που τρέχουν ατάκτως προς όλες τις κατευθύνσεις. Ένας τεχνικός άρχισε γρήγορα να δουλεύει στον πίνακα ελέγχου. Πίεσε νευρικά δύο, τρία, τέσσερα κουμπιά και κατόπιν άρχισε να γελά. Ο Πρόεδρος άρχισε επίσης να γελά: ήσυχα καταρχάς, αλλά δυνατότερα αργότερα καθώς συμμετείχαν και οι άλλοι με προφανή ανακούφιση. Αυτό που είχε συμβεί ήταν ότι επτά ή οκτώ βατραχάνθρωποι είχαν φτάσει στο νησάκι φορώντας μάσκες νυχτερινής όρασης: το είδος που λειτουργεί χρησιμοποιώντας υπέρυθρες ακτίνες και έχει ενσωματωμένους δέκτες και συσκευές αποστολής σημάτων. Είχαν φτάσει με την πρόθεση να κάνουν αναγνώριση στο νησάκι αλλά είχαν βρει μόνο ένα κοπάδι αίγες που σκόρπισαν μόλις είδαν τους παράξενους παρείσακτους.
Μόλις η επιχείρηση "Omega" άρχισε να εξελίσσεται σύμφωνα με το σχέδιο, ο Clinton ετοιμάστηκε να φύγει από την αίθουσα επιχειρήσεων. Ο Στεφανόπουλος τον σταμάτησε στην έξοδο και ψιθύρισε ότι η Marjorie Mergolis-Mesvinsky, από την Μοντάνα, ήταν στο τηλέφωνο και επέμεινε να του μιλήσει. "Τι θέλει πάλι;" είπε ο Πρόεδρος και πήρε το τηλέφωνο. Άκουσε χωρίς να μιλάει για ένα λεπτό. Τελικά είπε: "Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Έχουν δοθεί υποσχέσεις". Και έπειτα, "Θα δω τι μπορώ να κάνω". Έκλεισε το τηλέφωνο, γύρισε προς την έξοδο, και πήγε στο γραφείο του, όπου κλείδωσε την πόρτα πίσω του.
Η Marjorie καλούσε εκ μέρους της οικογένειας Mellon (της πολυεθνικής εταιρίας Gulf Oil Corporation), για να πιέσει ώστε να επιτραπεί στους Τούρκους να εμπλακούν με τους Έλληνες, και να αρχίσει αμέσως το μοίρασμα των αποθεμάτων πετρελαίου του Αιγαίου.
2:00 πμ., Αθήνα. Οι πράκτορες της CIA... αναχωρούν από το ρετιρέ διαμέρισμα τους στη λεωφόρο Πανεπιστημίου. Δεκαπέντε λεπτά αργότερα, έχουν πάρει θέσεις έξω από το κτήριο της Βουλής, καθώς επίσης και τα σπίτια του Έλληνα πρωθυπουργού και του ηγέτη του κόμματος της αντιπολίτευσης. Οι πράκτορες καλύπτουν επίσης τον ελληνικό οργανισμό ηλεκτρισμού και τις τηλεφωνικές εταιρείες. Άλλοι προχωρούν και εισέρχονται στο ελληνικό "Πεντάγωνο" στη λεωφόρο Μεσογείων: όλοι αναμένουν διαταγές. Λίγο νωρίτερα, ένας βοηθός του πρωθυπουργού τον ενημερώνει για όσα συμβαίνουν στο Αιγαίο. Ο Σημίτης καλεί αμέσως συνεδρίαση των αρχηγών του Ελληνικού Διακλαδικού Επιτελείου
Στρατηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, 2:30 πμ. Παρά το γεγονός ότι αναζητούνται επειγόντως από την ελληνική κυβέρνηση, ο γενικός γραμματέας και ο γενικός διοικητής, δεν βρίσκονται πουθενά. Ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας, που απαντά στις ερωτήσεις των Ελλήνων σχετικά με τα ίχνη του, δήλωσε ότι: "Ο κ. Solana είναι κάπου για ένα προσωπικό θέμα. Δεν είναι στο σπίτι". Για τον Γενικό Διοικητή είπαν πως κοιμόνταν και ο υπασπιστής του, ένας αξιωματικός, αρνούνταν να τον ξυπνήσει. Όταν η ελληνική κυβέρνηση ξανατηλεφώνησε λέγοντας πως ήταν επείγον να ξυπνήσουν τον διοικητή, ο υπασπιστής είπε ότι δεν ήταν στις Βρυξέλλες.
Οι προσπάθειες να έρθουν σε επαφή με τους ηγέτες της Γερμανίας, της Αγγλίας, της Γαλλίας και άλλων εθνών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποδείχθηκαν άκαρπες, κυρίως επειδή αυτά τα άτομα ήταν... επίσης κοιμισμένα. Κοιμούνταν, και δεν ήταν δυνατό να τους ξυπνήσουν κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις. Ο χρόνος περνούσε και οι Τούρκοι πλησίαζαν τα Ίμια.
Ώρα 03:00. Τα θωρηκτά των δύο πρωταγωνιστών ήταν σχεδόν δίπλα-δίπλα και έπλεαν σε απόσταση μιας τρίχας του ενός από τον άλλο.
Λευκός Οίκος: ώρα 03:02 πμ. Ο Sandy Berger (του εθνικού συμβουλίου ασφαλείας) είναι στο τηλέφωνο με τον επικεφαλής των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Απαιτεί να δώσει ο Τούρκος στρατηγός διαταγή επίθεσης στα ελληνικά θωρηκτά... και η τουρκική Πολεμική Αεροπορία να βομβαρδίσει πρώτα τα ελληνικά μη κατοικημένα νησάκια την περιοχής των Ιμίων και μετά να επιτεθεί στα κατοικημένα ελληνικά νησιά (όπως η Κάλυμνος, το Καστελόριζο, η Κως, κ.λπ.).
Ο Τούρκος στρατηγός απαντά πως όσο και να το θέλει, δεν μπορεί να δώσει τέτοιες εντολές επειδή οι πολιτικοί, και ο ειδικότερα η πρωθυπουργός, Tansu Çiller, δεν του είχαν δώσει την εξουσιοδότηση να το κάνει. Ο Berger κλείνει το τηλέφωνο με αποστροφή και προσπαθεί να έρθει σε επαφή με την τουρκάλα πρωθυπουργό. Εντούτοις, εκείνη είχε προετοιμάσει σοφά το επιτελείο της ακριβώς για μια τέτοια πιθανότητα. Ενημερώνουν τον επίμονο Berger ότι η Çiller βρίσκεται στο δρόμο για το υπουργείο Αμύνης και ότι θα έρχονταν σε επαφή μαζί της και θα της έλεγαν να τον καλέσει.
Ο Berger απάντησε πως θα καλέσει ξανά ο ίδιος. Σκέφτεται να έρθει σε επαφή με το NSA στην Άγκυρα. Είναι εξαιρετικά ταραγμένος. Η Çiller, όπως φάνηκε, θα τηρούσε τις επιθυμίες του Clinton και δεν θα ξεκινούσε πόλεμο με την Ελλάδα εκείνη τη στιγμή.
Λίγα λεπτά αργότερα ο Berger ήταν στο τηλέφωνο με τον John Mellon τον 3ο (της Gulf Oil). Του είπε για την αδιαλλαξία της Çiller. Ο Mellon τελείωσε τη συνομιλία χωρίς σχόλια.
Εν τω μεταξύ, ο Berger άρχισε μια απελπισμένη προσπάθεια να συμπεριλάβει τον Richard Holebrooke. Ο άγριος τεξανός απάντησε φωνάζοντας: "... Όχι τώρα" δίνοντας στον αλλόφρων Berger να καταλάβει δεν ήταν ο κατάλληλος χρόνος για ένα "άγριο" πόλεμο μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας. Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών [Θεόδωρος Πάγκαλος] ήταν επίσης αποφασισμένος να κάνει τον Holebrooke να τον ακούσει, έτσι ώστε να αρχίσει η απεμπλοκή των δύο πλευρών. Ο Berger αποδέχτηκε το γεγονός ότι δεν υπήρχε τίποτα άλλο που θα μπορούσε να κάνει. Τηλεφώνησε στον Tony Lake και τον ενημέρωσε ότι ο Holbrooke μιλούσε στον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών εκείνη την ίδια στιγμή. Ο Lake, στη συνέχεια, ειδοποίησε τον Πρόεδρο. Λίγο νωρίτερα ο Clinton ήταν στο τηλέφωνο με τον Σημίτη, και μετά με την Çiller.
Ο Πρόεδρος είχε μιλήσει ήδη με τον Σημίτη. Κατά τις 11:30 ώρα Ελλάδος, στις 30 Ιανουαρίου, είχε μιλήσει με τον Έλληνα πρωθυπουργό και του είχε πει πόσο σημαντικό ήταν να μην υπάρχει ελληνική σημαία στα Ίμια, προκειμένου να αποφύγει την πρόκληση και τις αρνητικές εντυπώσεις. Ο Σημίτης "αντιστάθηκε", υποστηρίζοντας ότι το νησάκι των Ιμίων ήταν ελληνικό έδαφος και η Ελλάδα είχε κάθε δικαίωμα να έχει τη σημαία της εκεί. Ο Clinton, εντούτοις, επέμεινε ότι η σημαία ήταν πρόκληση και έπρεπε να φύγει. Όσο για το εάν τα Ίμια ήταν ελληνικό έδαφος ή όχι.... ο Clinton δεν είχε καμία άποψη σχετικά με το θέμα.
Ξαφνικά, και ενώ όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιο, μια φουσκωτή βάρκα με Τούρκους καταδρομείς εμφανίστηκε στη γιγαντιαία οθόνη. Η βάση στην Πρέβεζα έστειλε την εικόνα στην έδρα της NSA στο Fort Meade, και από εκεί εστάλη στην αίθουσα επιχειρήσεων του Λευκού Οίκου. Ο Clinton ειδοποιήθηκε αμέσως και κλήθηκε να επιστρέψει.
Απάντησε με την ερώτηση εάν ήταν βέβαιοι ότι δεν επρόκειτο για αμερικάνους βατραχανθρώπους.
Τον βεβαίωσαν ότι ήταν Τούρκοι καταδρομείς. Ο Clinton διέταξε τον Holebrooke να ενημερώσει προσωπικά τους Έλληνες για αυτήν την νέα εξέλιξη. Έπειτα διέταξε τον καπετάνιο του Roosevelt να πλησιάσει αρκετά κοντά ώστε να είναι σε θέση να παρέμβει μεταξύ των δύο πλευρών. Ο Holebrooke, που ενέργησε αμέσως σύμφωνα με τις διαταγές του Clinton, ειδοποίησε τον Θεόδωρο Πάγκαλο, τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών.
Λίγο αργότερα, και ενώ όλα φαίνονταν να είναι ήρεμα για άλλη μια φορά, ένα ελικόπτερο εμφανίστηκε στην οθόνη. Το αμερικανικό κατασκοπευτικό αεροπλάνο, πετώντας σε πολύ μεγάλο ύψος, συμφώνησε με τη βάση της Πρέβεζας: το ελικόπτερο ήταν Ελληνικό. Ο Berger συμβούλεψε να το καταρρίψουν...! Ο Αμερικανός διοικητής -- που παρακολουθούσε την κατάσταση από την αρχή της "κρίσης" -- κλήθηκε από τον Πρόεδρο να εκφέρει τη γνώμη του. Συμβούλεψε να ειδοποιήσουν τον πιλότο του ελικοπτέρου να φύγει αμέσως και εάν αρνηθεί, να το καταρρίψουν.
Ο Αρχηγός του Στρατού έστειλε κωδικοποιημένο, "άκρως απόρρητο" μήνυμα στον καπετάνιο του Roosevelt, ο οποίος ενημέρωσε έπειτα τη ναυτική βάση της Σούδας.
Λίγα λεπτά αργότερα, το ελικόπτερο χτυπήθηκε από κάτι. Άρχισε να τρέμει και να πετά κατά τρόπο ακανόνιστο, προσπαθώντας απελπισμένα να κερδίσει ύψος και να φύγει. Μετά από λίγο έπεσε στη θάλασσα. Τα υψηλά κύματα που έσπαζαν στις μικροσκοπικές βραχονησίδες, μαζί με τους ισχυρούς άνεμους, ήταν οι μόνοι ήχοι που ακούγονταν. Το ελικόπτερο εξαφανίστηκε από τις οθόνες για πάντα. Ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε πάει ήδη στο σπίτι του, σκεπτόμενος ότι η "κρίση" είχε περάσει και -- πάνω από όλα -- χωρίς να χαθούν ζωές.
Ο Πρόεδρος Clinton είχε αναχωρήσει επίσης. Όλο το προσωπικό και οι σύμβουλοί του είχαν πάει στα αντίστοιχα γραφεία τους να συντάξουν και να παραδώσουν τις αναφορές τους και μόνο η αίθουσα επιχειρήσεων ήταν ακόμα ενεργή. Ο Holebrooke έφυγε από το State Department αφού υπέβαλλε αναφορά σχετικά με όλα όσα είχαν συμβεί, στον γραμματέα του υπουργείου εξωτερικών Warren Christopher. Ο Strobe Talbot κατέγραφε τα γεγονότα σε χαρτί, ενώ ο Sandy Berger προσπαθούσε να βάλει όλα τα κομμάτια του γρίφου μαζί έτσι ώστε να είναι καλύτερα προετοιμασμένος την επόμενη φορά. Ο George Στεφανόπουλος ήρθε σε επαφή με το Huston και ενημέρωσε τον Πρόεδρο της TEXACO. Συγχρόνως, ο Clinton ήταν στο τηλέφωνο με τον John D. (Jay) Rockefeller τον 4ο. Ο "Jay" ήταν εξαιρετικά ευτυχής με τον τρόπο που ο στενός φίλος του " Bill" είχε χειριστεί το θέμα. Ο δρόμος ήταν τώρα ανοικτός για την εφαρμογή της δεύτερης φάσης του σχεδίου. Οι " Τεξανοί" ήταν έξαλλοι από θυμό. Η μόνη ελπίδα τους τώρα ήταν πως, μετά τη δεύτερη φάση της επιχείρησης "Omega", θα έβγαιναν νικητές. Με άλλα λόγια, ότι θα έπαιρναν το δικαίωμα να εκμεταλλευτούν μεγαλύτερο ποσοστό των αποθεμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο από την ARAMCO.
---------------------------------------------------------------
1) Η ARAMCO είναι συγκρότημα επιχειρήσεων με έδρα τη Νέα Υόρκη που ελέγχεται από τους Rockefeller και αποτελείται κυρίως από τις Esso, Mobil, και Sogal. Με τον όρο " Τεξανοί", ο συντάκτης αναφέρεται στο συγκρότημα επιχειρήσεων με βάση το Huston που αποτελείται κυρίως από την TEXACO, την Gulf Oil, το El Paso, και την Amoco. Επιχειρήσεις όπως η Occidental, η BP, και η Shell είναι "ανεξάρτητες". Η ομάδα ARAMCO είναι "σύμμαχος" της Ελλάδας, ενώ οι "Τεξανοί" έχουν "συμμαχήσει" με την Τουρκία στο ζήτημα των πετρελαίων του Αιγαίου.
Πηγή: Η Τουρκία Διαλύεται, του Αθανάσιου Στριγά, εκδόσεις Κάδμος, Θεσσαλονίκη, Ελλάδα, σελ 75-95.
Εκδοτικό σχόλιο
Ο Berger απάντησε πως θα καλέσει ξανά ο ίδιος. Σκέφτεται να έρθει σε επαφή με το NSA στην Άγκυρα. Είναι εξαιρετικά ταραγμένος. Η Çiller, όπως φάνηκε, θα τηρούσε τις επιθυμίες του Clinton και δεν θα ξεκινούσε πόλεμο με την Ελλάδα εκείνη τη στιγμή.
Λίγα λεπτά αργότερα ο Berger ήταν στο τηλέφωνο με τον John Mellon τον 3ο (της Gulf Oil). Του είπε για την αδιαλλαξία της Çiller. Ο Mellon τελείωσε τη συνομιλία χωρίς σχόλια.
Εν τω μεταξύ, ο Berger άρχισε μια απελπισμένη προσπάθεια να συμπεριλάβει τον Richard Holebrooke. Ο άγριος τεξανός απάντησε φωνάζοντας: "... Όχι τώρα" δίνοντας στον αλλόφρων Berger να καταλάβει δεν ήταν ο κατάλληλος χρόνος για ένα "άγριο" πόλεμο μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας. Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών [Θεόδωρος Πάγκαλος] ήταν επίσης αποφασισμένος να κάνει τον Holebrooke να τον ακούσει, έτσι ώστε να αρχίσει η απεμπλοκή των δύο πλευρών. Ο Berger αποδέχτηκε το γεγονός ότι δεν υπήρχε τίποτα άλλο που θα μπορούσε να κάνει. Τηλεφώνησε στον Tony Lake και τον ενημέρωσε ότι ο Holbrooke μιλούσε στον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών εκείνη την ίδια στιγμή. Ο Lake, στη συνέχεια, ειδοποίησε τον Πρόεδρο. Λίγο νωρίτερα ο Clinton ήταν στο τηλέφωνο με τον Σημίτη, και μετά με την Çiller.
Ο Πρόεδρος είχε μιλήσει ήδη με τον Σημίτη. Κατά τις 11:30 ώρα Ελλάδος, στις 30 Ιανουαρίου, είχε μιλήσει με τον Έλληνα πρωθυπουργό και του είχε πει πόσο σημαντικό ήταν να μην υπάρχει ελληνική σημαία στα Ίμια, προκειμένου να αποφύγει την πρόκληση και τις αρνητικές εντυπώσεις. Ο Σημίτης "αντιστάθηκε", υποστηρίζοντας ότι το νησάκι των Ιμίων ήταν ελληνικό έδαφος και η Ελλάδα είχε κάθε δικαίωμα να έχει τη σημαία της εκεί. Ο Clinton, εντούτοις, επέμεινε ότι η σημαία ήταν πρόκληση και έπρεπε να φύγει. Όσο για το εάν τα Ίμια ήταν ελληνικό έδαφος ή όχι.... ο Clinton δεν είχε καμία άποψη σχετικά με το θέμα.
Ξαφνικά, και ενώ όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιο, μια φουσκωτή βάρκα με Τούρκους καταδρομείς εμφανίστηκε στη γιγαντιαία οθόνη. Η βάση στην Πρέβεζα έστειλε την εικόνα στην έδρα της NSA στο Fort Meade, και από εκεί εστάλη στην αίθουσα επιχειρήσεων του Λευκού Οίκου. Ο Clinton ειδοποιήθηκε αμέσως και κλήθηκε να επιστρέψει.
Απάντησε με την ερώτηση εάν ήταν βέβαιοι ότι δεν επρόκειτο για αμερικάνους βατραχανθρώπους.
Τον βεβαίωσαν ότι ήταν Τούρκοι καταδρομείς. Ο Clinton διέταξε τον Holebrooke να ενημερώσει προσωπικά τους Έλληνες για αυτήν την νέα εξέλιξη. Έπειτα διέταξε τον καπετάνιο του Roosevelt να πλησιάσει αρκετά κοντά ώστε να είναι σε θέση να παρέμβει μεταξύ των δύο πλευρών. Ο Holebrooke, που ενέργησε αμέσως σύμφωνα με τις διαταγές του Clinton, ειδοποίησε τον Θεόδωρο Πάγκαλο, τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών.
Λίγο αργότερα, και ενώ όλα φαίνονταν να είναι ήρεμα για άλλη μια φορά, ένα ελικόπτερο εμφανίστηκε στην οθόνη. Το αμερικανικό κατασκοπευτικό αεροπλάνο, πετώντας σε πολύ μεγάλο ύψος, συμφώνησε με τη βάση της Πρέβεζας: το ελικόπτερο ήταν Ελληνικό. Ο Berger συμβούλεψε να το καταρρίψουν...! Ο Αμερικανός διοικητής -- που παρακολουθούσε την κατάσταση από την αρχή της "κρίσης" -- κλήθηκε από τον Πρόεδρο να εκφέρει τη γνώμη του. Συμβούλεψε να ειδοποιήσουν τον πιλότο του ελικοπτέρου να φύγει αμέσως και εάν αρνηθεί, να το καταρρίψουν.
Ο Αρχηγός του Στρατού έστειλε κωδικοποιημένο, "άκρως απόρρητο" μήνυμα στον καπετάνιο του Roosevelt, ο οποίος ενημέρωσε έπειτα τη ναυτική βάση της Σούδας.
Λίγα λεπτά αργότερα, το ελικόπτερο χτυπήθηκε από κάτι. Άρχισε να τρέμει και να πετά κατά τρόπο ακανόνιστο, προσπαθώντας απελπισμένα να κερδίσει ύψος και να φύγει. Μετά από λίγο έπεσε στη θάλασσα. Τα υψηλά κύματα που έσπαζαν στις μικροσκοπικές βραχονησίδες, μαζί με τους ισχυρούς άνεμους, ήταν οι μόνοι ήχοι που ακούγονταν. Το ελικόπτερο εξαφανίστηκε από τις οθόνες για πάντα. Ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε πάει ήδη στο σπίτι του, σκεπτόμενος ότι η "κρίση" είχε περάσει και -- πάνω από όλα -- χωρίς να χαθούν ζωές.
Ο Πρόεδρος Clinton είχε αναχωρήσει επίσης. Όλο το προσωπικό και οι σύμβουλοί του είχαν πάει στα αντίστοιχα γραφεία τους να συντάξουν και να παραδώσουν τις αναφορές τους και μόνο η αίθουσα επιχειρήσεων ήταν ακόμα ενεργή. Ο Holebrooke έφυγε από το State Department αφού υπέβαλλε αναφορά σχετικά με όλα όσα είχαν συμβεί, στον γραμματέα του υπουργείου εξωτερικών Warren Christopher. Ο Strobe Talbot κατέγραφε τα γεγονότα σε χαρτί, ενώ ο Sandy Berger προσπαθούσε να βάλει όλα τα κομμάτια του γρίφου μαζί έτσι ώστε να είναι καλύτερα προετοιμασμένος την επόμενη φορά. Ο George Στεφανόπουλος ήρθε σε επαφή με το Huston και ενημέρωσε τον Πρόεδρο της TEXACO. Συγχρόνως, ο Clinton ήταν στο τηλέφωνο με τον John D. (Jay) Rockefeller τον 4ο. Ο "Jay" ήταν εξαιρετικά ευτυχής με τον τρόπο που ο στενός φίλος του " Bill" είχε χειριστεί το θέμα. Ο δρόμος ήταν τώρα ανοικτός για την εφαρμογή της δεύτερης φάσης του σχεδίου. Οι " Τεξανοί" ήταν έξαλλοι από θυμό. Η μόνη ελπίδα τους τώρα ήταν πως, μετά τη δεύτερη φάση της επιχείρησης "Omega", θα έβγαιναν νικητές. Με άλλα λόγια, ότι θα έπαιρναν το δικαίωμα να εκμεταλλευτούν μεγαλύτερο ποσοστό των αποθεμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο από την ARAMCO.
---------------------------------------------------------------
1) Η ARAMCO είναι συγκρότημα επιχειρήσεων με έδρα τη Νέα Υόρκη που ελέγχεται από τους Rockefeller και αποτελείται κυρίως από τις Esso, Mobil, και Sogal. Με τον όρο " Τεξανοί", ο συντάκτης αναφέρεται στο συγκρότημα επιχειρήσεων με βάση το Huston που αποτελείται κυρίως από την TEXACO, την Gulf Oil, το El Paso, και την Amoco. Επιχειρήσεις όπως η Occidental, η BP, και η Shell είναι "ανεξάρτητες". Η ομάδα ARAMCO είναι "σύμμαχος" της Ελλάδας, ενώ οι "Τεξανοί" έχουν "συμμαχήσει" με την Τουρκία στο ζήτημα των πετρελαίων του Αιγαίου.
Πηγή: Η Τουρκία Διαλύεται, του Αθανάσιου Στριγά, εκδόσεις Κάδμος, Θεσσαλονίκη, Ελλάδα, σελ 75-95.
Εκδοτικό σχόλιο
Ο πόθος για δύναμη και χρήματα που δείχνουν τα κατώτερα άτομα τα οποία προσελκύει η πολιτική σήμερα δεν αποτελεί έκπληξη για μας. Ούτε εκπλησσόμαστε με τη φρενιτιώδη μανία για περισσότερη δύναμη και κέρδος που δείχνουν οι πολυεθνικές: δύναμη και κέρδος, απούσα οποιαδήποτε ευθύνη παροχής υπηρεσιών στην κοινωνία, αυτά έχουν γίνει ο λόγος ύπαρξής τους, Άλλωστε, για ποιά "κοινωνία" μιλάμε όταν εμείς οι ίδιοι τους επιτρέψαμε -- μέσα από τα καταστατικά τους-- να υπάρχουν για πάντα και να λειτουργούν παγκοσμίως;
Επίσης δεν αποτελεί έκπληξη ο ενθουσιασμός για το ελληνικό αίμα που επιδεικνύει η σιωνιστική κουστωδία του Clinton όπως οι Berger, Holebrooke, και άλλοι. (Υπενθυμίζουμε εδώ το κυνικό μίσος που επέδειξε η Σιωνίστρια εβραία Madeleine Albright, η οποία είπε ότι η θανάτωση των εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών στο Ιράκ μέσα από την επιβολή του αμερικάνικου αποκλεισμού "άξιζε τον κόπο")
Αναρωτιόμαστε ποιά ακριβώς θα ήταν η αντίδρασή τους εάν το ελικόπτερο που καταρρίφθηκε ήταν ισραηλινό. Αλλά αυτή είναι μια αφελής υπόθεση: Εάν το Ισραήλ ήταν αναμιγμένο, η επιχείρηση "Omega" δεν θα γίνονταν ποτέ, και οι ΗΠΑ θα είχαν διασφαλίσει ότι "οι γενναίοι μικροί σύμμαχοί τους" θα εκμεταλλεύονταν τα αποθέματα πετρελαίου τους μόνοι τους δίχως εξωτερική παρέμβαση.
Εκείνο που μας αφορά πραγματικά είναι πώς η Ελλάδα επέτρεψε στον εαυτό της να καταντήσει ένα τέτοιο αποκρουστικό και υποβιβασμένο κράτος, ενώ ο πρωθυπουργός του Ισραήλ και αρχι-χασάπης, Ariel Sharon, μπορεί να φωνάξει προκλητικά στο ισραηλινό ραδιόφωνο, " Εμείς οι εβραίοι ελέγχουμε την Αμερική, και οι Αμερικανοί το ξέρουν". Και, σε μεγάλο βαθμό, έχει δίκιο. Κάτι που μας κάνει να αναρωτιόμαστε εάν η Ελλάδα είχε τον ατομικό εξοπλισμό που έχει το Ισραήλ, εάν οι Έλληνες ήταν πρόθυμοι να βρουν τα χρήματα να εξαγοράσουν ή να νοικιάσουν τους πολιτικούς που φιλάνε τα πόδια τους όπως κάνουν οι σιωνιστές Εβραίοι, εάν οι Έλληνες ήταν τόσο ενωμένοι στην αποφασιστικότητά τους να προωθήσουν τον ελληνισμό όπως οι Σιωνιστές στην προώθηση του ιουδαϊσμού (με άλλα λόγια, το φωτεινό φως του Διαφωτισμού και της ελευθερίας εναντίον του παντελούς σκότους της δεισιδαιμονίας και της σκλαβιάς), η Ελλάδα θα ήταν σε αυτήν την υποτακτική, υποβιβασμένη θέση σήμερα; Έντονα δηλώνουμε πως όχι, και πως ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος.
Μπορεί επίσης να είναι ενδιαφέρον για τον αναγνώστη να εξετάσει τα εξής: Όταν το ελληνικό ελικόπτερο κατερρίφθη, υπήρξε γενική αναστάτωση στην Ελλάδα για να φανεί η αλήθεια σχετικά με το γιατί και κάτω από ποιες περιστάσεις συνέβη το γεγονός. Με τον συνηθισμένο συκοφαντικό, κλαψιάρικο, και γλοιώδη τρόπο, οι αγορασμένες και πουλημένες πόρνες που έχουν επιλεχτεί από την παγκόσμια ελίτ για να προεδρεύσουν στη διάλυση της Ελλάδας και του Ελληνισμού, έδωσαν τη δικιά τους συνηθισμένη και δειλή έκδοση των γεγονότων που κατέληξαν σε αυτήν την τραγωδία: Μια τραγωδία που κόστισε τις ζωές τριών νεαρών ανδρών.
Αφού απέφυγε το θέμα και δεν μιλούσε ξεκάθαρα αλλά κατέφευγε σε διάφορες σαχλαμάρες για λίγο, ο Άκης Τσοχατζόπουλος -- ένας άνδρας που δεν υπηρέτησε ποτέ στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, είναι παντρεμένος με Γερμανίδα που δεν επιτρέπει στην κόρη τους να μιλήσει την ελληνική γλώσσα, αλλά ήταν τότε ο Υπουργός Αμύνης (!!)-- σαν απάντηση στις διάφορες φήμες για το πώς κατερρίφθη το ελικόπτερο και το εάν η άτρακτος ήταν γεμάτη τρύπες, 'έδωσε τελικά μια σοβαρή υπόσχεση πως: " Όταν το επιθεωρήσουν οι αρμόδιοι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες, θα δοθεί στο κοινό η άδεια να το δει". Φυσικά, ούτε στο κοινό ούτε στον Τύπο δόθηκε ποτέ πρόσβαση στο ελικόπτερο, και αυτή η καταστροφή τυλίχτηκε στο μυστήριο μαζί με άλλα τέτοια εκκρεμή ζητήματα όπως: Ποιος πραγματικά σκότωσε τον Kennedy; Οι McVeigh και Nichols ενέργησαν μόνοι στον βομβαρδισμό της Οκλαχόμα; Και γιατί ο Σημίτης αρνείται να πει εάν η κόρη του παντρεύτηκε ή όχι σε συναγωγή;
Πηγή
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας και το σχόλιό σας. Παρακαλούμε να γράφετε με ελληνικούς χαρακτήρες. Σχόλια με τα λεγόμενα γκρίκλις θα διαγράφονται.