Ο γνωστός άγνωστος κ. Ντέρσοβιτς

Άρης Χατζηστεφάνου

Ενα από τα σημεία της ηχογραφημένης συνομιλίας Παππά - Μιωνή που σχολιάστηκαν ελάχιστα ήταν η αναφορά του τελευταίου στον Αμερικανό δικηγόρο Αλαν Ντέρσοβιτς. Συμπωματικά το όνομά του έρχεται αυτές τις μέρες στο προσκήνιο ύστερα από καταγγελίες ότι συμμετείχε στο δίκτυο παιδεραστίας του Τζέφρι Επστάιν.

Για τους φίλους του είναι ένα λαμπρό μυαλό και ο πανεπιστημιακός που σε ηλικία 28 ετών έγινε ο νεότερος καθηγητής Νομικής στην ιστορία του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Οι εχθροί του τον γνωρίζουν ως τον άνθρωπο που έχει προσφέρει νομική υπεράσπιση και ηθική συμπαράσταση σε ορισμένους από τους πιο ειδεχθείς εγκληματίες του καιρού μας – από γυναικοκτόνους και παιδεραστές μέχρι τους δράστες εγκλημάτων πολέμου στη Μέση Ανατολή. Το βέβαιο είναι ότι τον Αλαν Ντέρσοβιτς δεν μπορείς να τον αγνοήσεις.

Παραμένει λοιπόν ακατανόητο (φαινομενικά τουλάχιστον) γιατί δεν κουνήθηκε ούτε φύλλο όταν ο Σάμπυ Μιωνή φάνηκε να εκβιάζει ότι θα χρησιμοποιήσει τον Αμερικανό συνταγματολόγο για να διασύρει διεθνώς την Ελλάδα με την κατηγορία του «αντισημιτισμού», εάν δεν τερματίζονταν οι έλεγχοι της επιχειρηματικής του δραστηριότητας.

Ο Ντέρσοβιτς θα βρεθεί για πρώτη φορά στα φώτα της δημοσιότητας το 1976, όταν υπερασπίζεται με επιτυχία τον πορνοστάρ Χάρι Ριμς που κατηγορούνταν για τη συμμετοχή του στην απαγορευμένη ταινία «Το βαθύ λαρύγγι».

Με το πέρασμα των χρόνων όμως οι υποθέσεις που αναλαμβάνει αρχίζουν να του στερούν τη λάμψη του φιλελεύθερου αντικομφορμιστή, που ο ίδιος οικοδομούσε. Οχι φυσικά γιατί οι κατηγορούμενοι δεν έχουν δικαίωμα νομικής εκπροσώπησης, αλλά για τον τρόπο με τον οποίο ο Ντέρσοβιτς αντιμετώπιζε κάθε υπόθεση.

Το 1995 τον συναντάμε στην ομάδα δικηγόρων που αθώωσαν τον παίκτη του αμερικανικού ποδοσφαίρου O.J. Simpson από τις κατηγορίες για τη δολοφονία της γυναίκας του – μια υπόθεση που για ορισμένους θεωρείται υπόδειγμα κακοδικίας στη σύγχρονη ιστορία της αμερικανικής δικαιοσύνης. Πολύ πιο πρόσφατα η εμπλοκή του Ντέρσοβιτς στην αθώωση του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ κατά τη διαδικασία άσκησης ποινικών διώξεων (Impeachment) επιβεβαίωσε τη φήμη του ως του «δικηγόρου των ξεγραμμένων».

Τα προβλήματα όμως για τον Ντέρσοβιτς ξεκίνησαν όταν κατάφερε να βρεθεί ταυτόχρονα στη θέση του συνηγόρου αλλά και του κατηγορούμενου στο δίκτυο παιδεραστίας που διεύθυνε ο προσωπικός του φίλος Τζέφρι Επστάιν. Πριν ο Επστάιν βρεθεί νεκρός στο κελί του, ο Ντέρσοβιτς συγκέντρωνε ενοχοποιητικά στοιχεία για τις ανήλικες σκλάβες που χρησιμοποιούσε ο φίλος του στη έπαυλή του – στην οποία, όπως αποδείχτηκε, ήταν και ο ίδιος τακτικός θαμώνας.

Η Βιρτζίνια Ρόμπερτς Τζιουφρ, μία από τις βασικές μάρτυρες που αποκάλυψαν το σκλαβοπάζαρο ανηλίκων του Επστάιν, υποστηρίζει ότι εξωθήθηκε να κάνει σεξ με τον Ντέρσοβιτς τουλάχιστον έξι φορές από την ηλικία των 16 ετών. Ο ίδιος αρνείται την κατηγορία και έχει δηλώσει ότι θα υποβάλει μήνυση ακόμη και στο Netflix, το οποίο συμπεριέλαβε την καταγγελία στο ντοκιμαντέρ «Filthy Rich» για τη δράση του Επστάιν.

Τα τελευταία χρόνια πάντως ο Ντέρσοβιτς έφτασε να αρθρογραφεί ακόμη και για τα δικαιώματα όσων παρακολουθούν παιδική πορνογραφία. Στο βιβλίο του «The Abuse Excuse» (Το πρόσχημα της κακοποίησης) στρέφεται εναντίον του φεμινιστικού κινήματος, το οποίο παρουσιάζει σαν ένα κράμα υστερικών, ακροαριστερών γυναικών οι οποίες συνωμοτούν για να αποκρύψουν τα εγκλήματα που πραγματοποιούν οι γυναίκες εναντίον των αντρών. Υστερα από αυτό δεν προκάλεσε φυσικά καμία έκπληξη ότι ανέλαβε την υπεράσπιση και του Χάρβεϊ Γουάνστιν, οι σεξουαλικές επιθέσεις του οποίου εναντίον γυναικών πυροδότησαν το διεθνές κίνημα του Me Too.

H δεύτερη «σταθερά» πάντως στη ζωή του Ντέρσοβιτς, πέρα από την υπεράσπιση παιδεραστών, δολοφόνων και εμπόρων λευκής σαρκός, είναι η «δολοφονία χαρακτήρων» όσων ασκούν κριτική στα εγκλήματα του κράτους του Ισραήλ.

O Ντέρσοβιτς υποστηρίζει ότι οι Παλαιστίνιοι πραγματοποιούν «γενοκτονία» εναντίον των Ισραηλινών, ενώ ασπάζεται την άποψη του Μπενιαμίν Νετανιάχου (Μπίμπι για τους φίλους) ότι ο Χίτλερ ίσως να μην είχε πραγματοποιήσει το Ολοκαύτωμα εάν δεν τον είχε ωθήσει σε αυτή την κατεύθυνση ο Παλαιστίνιος θρησκευτικός ηγέτης Αμίν Αλ Χουσεϊνί. Σε σειρά άρθρων του έχει υποστηρίξει τα βασανιστήρια αλλά ακόμη και τις δολοφονίες αμάχων Παλαιστινίων, λέγοντας ότι «στα σπίτια τους κρύβουν πυραύλους Κατιούσα».

Αρκετές φορές κατηγόρησε τον Λευκό Οίκο ως υποστηρικτή των παλαιστινιακών θέσεων, ενώ πραγματοποίησε θυελλώδεις επιθέσεις εναντίον ακαδημαϊκών (εβραϊκής καταγωγής) όπως ο Νόαμ Τσόμσκι και ο Νόρμαν Φίνκελστιν για την κριτική που ασκούν στο κράτος του Ισραήλ. Αρκετοί καθηγητές Ιστορίας και Διεθνούς Δικαίου έχουν συγκρίνει την επιχειρηματολογία του Ντέρσοβιτς με την πρακτική των ναζιστικών στρατευμάτων στην κατεχόμενη Ευρώπη – ειδικά το επιχείρημά του ότι ύστερα από κάθε τρομοκρατική επίθεση ο ισραηλινός στρατός θα πρέπει να ισοπεδώνει με μπουλντόζες ένα παλαιστινιακό χωριό δίνοντας στους κατοίκους 24 ώρες να το εγκαταλείψουν.

Σύμφωνα λοιπόν με τον πρώην εκπρόσωπο Τύπου των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων, Σάμπυ Μιωνή, ο Ντέρσοβιτς είχε στήσει έναν μηχανισμό που θα διέσυρε διεθνώς την Ελλάδα με κατηγορίες περί αντισημιτισμού σε περίπτωση που συνεχιζόταν η δικαστική διερεύνηση των επιχειρηματικών υποθέσεων του Ελληνο-ισραηλινού επιχειρηματία. Μια ιστορία που θα μπορούσε να αποτελέσει το αντικείμενο ταινίας, αλλά δεν αξιώθηκε να γίνει ούτε μονόστηλο στα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ.

https://www.efsyn.gr/themata/infowar/249628_o-gnostos-agnostos-k-ntersobits